Andvari - 01.01.1891, Blaðsíða 66

(54
og' fylg'darmaður lians lamdist svo af grjótflugi, að
hann lá lengi da-uðvona, en náði sér þó aptur. Milli
laga í berginu streymir vatriið víða fram í stórum
bunum; líklega siast vatn alía leið frá jöklinum gegn
um hin lausu og linu jarðlög. Dálítil vatnsspræna
nálægt Olafsvík er kölluð Gvendarbrunnur. Fyrir
utan Ennið er land slétt að heita má, að eins lágir
holtahryggir hér og hvar. Riðum við fyrst sand og
möl, svo yfii' Laxá; í henni er allhár foss, har sem
hún fellur niður af undir hlíðum þeim, sem ganga
undan jöklinum; síðan yfir Hólmkelu; það er jökulá
með jökullit; hún er mjó, en þó töluvert vatn í henni.
Þar næst koinum við að Ingjaldshóli og vorum þar
við messu. Ingjaldshóll stendur, eins og nafnið ber
með sér, á háuin hól og er þaðan töluvert víðsýni.
Ilóllinn er partur af hæðaröð, sem gengur allt út í
Rif, og eru hæðir þessar úr dóleriti og isnúuar; þær
eru leifar af hrauni, sem runnið hefir fyrir ísöldina;
víða eru þar stór ísborin björg (Grettistök), t. d.
Hettustemn, sem sagt er að tröllskessa hafi kastað;
átti hann að lenda á kirkjunni á Ingjaldshóli. A
Ingjaldshóli er stór kirkja, löng og fremur lagleg,
þó hún sje með nokkuð gömlu lagi. Arið 1694 fauk
kirkjan á Ingjaldshóli í miklum stormi, en af því
hún ekki átti rieinn sjóð, vildu menn að lnin væri
byggð upp á kostnað annara kirkna í landinu. Varð
út úr þessu töluvért þras, og' ekki var byrjað að
byggja kirkjuna 1701; þá 'skipaði Jón biskup Vida-
iín prestinum að láta sóknarfólkið byggja kirkjugarð-
inn, sem var fallinn, en sóknarmenn neituðu og komu
ekki á fundinn, er prestur liafði boðað, og vildi Frið-
rik IV. láta hegna sóknarmönmuu fyrirþetta. Sýnir
þetta eins og margt annað, að kirkjulifið hefir í þá
daga ekki verið á háu stigi. Fyrrum voru kirkjur