Vaka - 01.09.1929, Page 125

Vaka - 01.09.1929, Page 125
[ vaka] IUTFREGNIR. 251 Greipssyni, né Gunnari Gunnarssyni að þakka. Það er af því, að orð Ugga og hugsanir bera of víða vitni um sérgæði og sjálfsánægju, til þess að geta tryggt honum óskifta samúð lesandans, — þrátt fyrir hinn glæsilega stíl. Og hér vaknar sú spurning ósjálfrátt: Hvort er það skáldsaga eða æfisaga sjálfs sín, sem Gunnar Gunnars- son hefir verið að rita? Spurningin kann að sýnast ó- þörf. Og ég hefi í undanfarandi hugleiðingum iniðað við, að hér væri um skáldsögu að ræða. Ritið virðist sjálft styðja þá skoðun við fyrstu sýn. En jafnvel fyrsta bindi hefir ærna bresti, ef það á að dæmast sem skáld- saga, og hin síðari þó fleiri. Það er af því, að Gunnar Gunnarsson grípur hvarvetna fram fyrir hendur Ugga Greipssyni. Hann fær ekki leyfi til þess að vera slikt barn, sem hann er í raun og veru, af þvi að höf. þarf jafnan að láta frumleika sinn og stílgáfu ljóma l'yrir augum lesandans. Margar af hugleiðingum Ugga eru ekki hans eigin hugleiðingar, lilátt áfram vegna þess, að þær falla utan þeirra hugkvía, sem barn á hans aldri greinir hlutina innan og skýrir þá fyrir sér og setur þá í samhengi. Gunnar Gunnarsson skortir hér þá drotlinhollustu listamannsins við hlutverk sitt, að hafa hemil á andríki sínu og skarpskyggni, unz Ugga var vaxinn svo fiskur um hrygg, að það mætti með nokkru móti trúlegt verða, að það væri hann en ekki Gunnar Gunnarsson sem talaði. Gunnar Gunnarsson fer hér fram með hætti þess, er ritar æfisögu sína og verður það að lýtum á bókinni, ef um skáldsögu er að ræða. En geruin þá ráð fyrir, að það sé sjálfsæfisaga Gunnars Gunnarssonar, sein hér ræðir um. Nokkrir af ágöllum þeim, cr hér liafa verið gerðir að umtalsefni, falla þá í hurtu af eðlilegum ástæðum. Höf. er, ef því er að skifta, frjálsari um niðurröðun efnisins. Hann Iosnar að vissu leyti við þá skyldu að „motivera" at- burðarásina. En aðrir ágallar birtast í staðinn, og að minni hyggju engu minni en þeir, er áður var getið. Þess er þá að geta, að maður, sein nokkur dcili veit á íslenzkuin bóknienntum og listum síðustu tuttugu árin, hlýtur að kannast við alla þá Islendinga, er fyrir koma í „Hugleiki Mjöksiglanda“ auk Ugga Greipsson- ar. Að minnsta kosti lor mér svo, að ég þóttist ekki í vafa um, við hverja væri átt. Og einkum styrkist mað-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Vaka

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.