Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 36

34
MENNTAMÁL
myndir. En yrði hún nokkurs vör nálægt sér, þá fór allt
út um þúfur og hún gat ekkert gert.
Dag einn átti kennslukonan í deild Rachelar afmæli,
og þá fékk hún send ógrynni af fallegum blómum í skól-
ann. Þegar eg kom inn í bekkinn, hað eg börnin að búa
til eitthvað, livert um sig, til að gefa kennslukonunni í
afmælisgjöf. Börnin fóru öll að búa til hitt og annað,
nema Rachel. Sum gerðu pappakassa, önnur klipptu
myndir. Drengirnir tálguðu hluti. T. d. bjó einn til lang-
an göngustaf og gaf kennslukonunni hann og sagði, að
hún ætti að ganga við liann þegar hún yrði gömul og
hölt, eins og amma væri nú. Eg beið þess með eftir-
væntingu, livort Rachel mundi nokkuð gera, þvi að eg
vissi áður, að henni þólti mjög vænt um kennslukonuna.
Rachel sat úti i horni, eins og venjulega, en nú liafði
hún eitthvað fyrir stafni. Við forðuðumst að láta liana
sjá, að við veittum þvi eftirtekt. Þegar öll börnin voru
farin út í frímínútur nema Rachel, og við kennslukon-
an vorum að alliuga afmælisgjafirnar, þá kom Rachel
til kennslukonunnar niðurlút og feimin og rétti henni
blað. Á blaðið var teiknuð mynd (auðvitað ófullkomin)
af lítilli telpu með stóran blómvönd, sem hún er að rétta
til konu. Við skildum strax, að myndin átti að tákna
Rachel, þar sem liún færði kennslnkonunni blómvönd
að gjöf. Hún var með teikningunni að lýsa því, sem hún
vildi hafa gert.
Kennslukonan þakkaði Rachel fyrir blómin, sem hún
vildi liafa gefið henni, og Rachel Ijómaði af fögnuði,
fyrsta sinni í skólanum. Upp frá þessu hafði Rachel
það lengi fyrir reglu, að teikna myndir af því, sem liana
langaði til í þann og þann svip, og brátt varð hún með
duglegustu börnum í skólanum. „Eg trúi því, að teikn-
ingin hafi Iijálpað Rachel að yfirvinna feimnina og
óframfærnina“, sagði Miss Morgan.
Þá eru þess enn dæmi, að mjög lítil börn taki þá á-