Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 38

36
MENNTAMÁL
urum á tvær ágætar bækur um barnateikningar með ó-
grynni af myndum eftir börn á öllum aldri. Þessar bæk-
ur eru: Arbeidsmáten i Folkeskolen, Handbok for Læ-
rere, „Hjemstedslære“ eftir Elisabeth Röer, Osló 1933,
og „Tegning“ í sama safni eftir Rolf Bull-Hansen, Oslo
1932. Framh.
Jón Sigurðsson.
Skrautritun.
Eftir Björn Björnsson,
teiknikennara Kennaraskólans.
Þannig er sú tegund skriftar, sem hér ræðir um, venju-
legast nefnd.
Heitið er, ef til vill, villandi. Það virðist benda til
leturs, sem prýtt er allskonar sveigum og rósaskrauti;
en svo er þó ekki.
Hér kemur jafnt til greina einföld, skrautlaus letur-
gerð sem hin viðhafnarmesta.
Þær kröfur, sem gerðar eru fyrst og fremst til al-
mennrar skriftar, eru, að hún sé læsileg og áferðarfög-
ur í heild, einnig að persónuleg sérkenni njóti sin. Hið
sama á við skrautritun, en sá er munurinn, að þá er
lögð sérstök áherzla á leturgerðina og alla skipun stafa
og orða — með öðrum orðum, á hlutföll og afstöðu stafs
til stafs og orðs til orðs, og lilutfall leturflatarins til
blaðsins.
Þetta eru frumskilyrðin, og sé þeim fylgt, þá er öllu
borgið.
Auk margskonar nothæfni skrautritunar, hafa menn
viðurkennt þroskagildi hennar til listrænnar smekkvísi.
Þess vegna er hún nú iðkuð í framhaldsskólum og efri