Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 29

MENNTAMÁL
27
því, að barnið hafi orðið hrifið eða snortið af því, sem
það líkir eftir.
V. Leikir barna.
Leikir barna á þessum fyrstu árum eru oft mjög
merkilegir. Á þessum árum eru börn venjulega hrif-
næm, og þá oft lirifin af þeim fullorðnu, sem þau um-
gangast, og leikir þeirra eru þá oft þeir, að vera í leik
það eða sá, sem þau dá í þann og þann svip. Börn í
sveitum leika foreldrana, systkinin, vinnufólkið, liest-
ana, kýrnar o. s. frv. Efnið i leik þeirra er smámynd
af lífi þeirra fullorðnu. Skapgerð þeirra verður venju-
lega traust en einhæf. í kaupstaðnum gengur allt með
meiri hraða og lífið er flóknara, og sálarlíf smábarna
verður þar í minni heild. Lífið birtist þeim í svifliröð-
um myndum, og myndirnar renna saman liver við aðra.
Hér kemur því ennþá sama vandamálið: að umhverfi
það, sem smábörn lifa og hrærast í, þarf að vera hreitít
og heilnæmt engu síður en sú líkamsfæða, sem börn-
in neyta. Hér er verkefni fyrir kennara, að hafa áhrif
á foreldra og heimili, hver á sínum stað, að vanda til
þess umhverfis, sem ungbörn eru látin vera i.
„Það er ótrúlega margt, sem af þvi leiðir, barninu
til tjóns, ef umhverfi þess fyrstu 2—3 árin er ófagurt,
óreglusamt og ef barnið venst óreglubundnum, ruddaleg-
um bljómum,“ segir Bertrand Russel (Om Opdragelse,
sbr. fyrripart þessarar greinar).
Nú á títílum standa uppalendur og dómarar ráða-
lausir með unglinga, sem fremja óknytti allskonar og
láta sér ekki segjast við forlölur né fögur lieit, né við
álitshnekki og refsingar. Og sumir sálarfræðingar halda
því fram, að ýmsir menn séu fæddir með því eðli, að
vonlaust sé um, að þeir verði nokkurn tíma sæmilegir
borgarar síns þjóðfélags, og aðrir séu svo góðrar teg-
undar, að þeir geti ekki brugðist. Dæmi hins siðar-