Menntamál - 01.03.1936, Blaðsíða 41

MENNTAMÁL
39
að ljreyta um, þangað til
skriftin hefir fengið þá
lögun og samræmi, að
þægilegt sé ásýndar.
Við liverja línu rann-
sakar nemandinn, hvort
stafirnir slandi ekki of
þétt sumstaðar, eða livort
bilin milli þeirra séu ekki
of mikil annarsstaðar og
heildin þar með rofin. Ein
lina verður að liafa söinu
þyngd sem önnur, og letr-
ið i heild á hlaðsiðunni
að lita út, að lokum, sem
jafn og rólegur flötur, — engir dökkir blettir né ljós
bil, svo áberandi sé.
Oft kemur það fyrir, að við enda línunnar er annað
livort of mikið eða of lítið rúm fyrir síðasta stafinn,
þá er venjan aðeins að breikka liann eða mjókka:
N N. E E.
Til þess að slcrifa með er notað teikniblek (Tusch,
skribtol), blek eða þynntur valnsfarfi.
Fyrst í stað vill það koma fyrir, að stafirnir hallist
nolckuð til liægri og vinstri, en það lagast með æfingu
og skiptir heldur ekki miklu máli, ef það er ekki áher-
andi. Nokkur vandi er einnig að draga liringmyndaða
stafi, en lóðrétt blýantslína gegnum miðjan stafinn er
til stuðnings.

i*
I
1
I
»
I
I
-JUbi
4