Menntamál - 01.09.1937, Blaðsíða 18

96
MENNTAMÁl.
j)eðail 0,25. Þeir læra ekki að forðast algengustu hættur,
þeir geta til að mynda rekið hendur sínar i eld, gengið
hiklaust út á hyldjúpt vatn eða staðið í vegi fyrir bíl. Þeir
læra ekki að þvo sór eða klæða og hinir lægstu þeirra læra
jafnvel ekki að horða, drekka eða annast nauðþurftir sin-
ar. Þeir læra ekki að lala nema nokkur einsatkvæðisorð.
— Aumir fávitar (imbeciles) hafa GIv milli 0,25—0,49.
Þeir læra að forðast algengustu lífshættur. En þeir geta
fátf nytsamt lært, Iiinir lægstu þeirra læra engin verk,
en þeir, sem heldur standa á hærra stigi, læra einföldustu
athafnir undir stöðugu eftirliti, cn þeir, sem nálgast efra
iakmark þessa flokks, læra að ldæða sig, þvo sér og matasl
undir eftirlili og geta hjálpað til að skúra gólf o. s. frv.
En það er ekki hægt að fela þeim nokkurt verk án sífeldra
leiðbeininga. Hinir andlegu fáráðlingar (morons) (GK
0,50—0,70 eru eins og fávitarnir innbvrðis sundurleitur
hópur. Hina minnst gefnu fáráðlinga er erfitt að greina
frá hinum skáslu fávitum. En það er hægt að fela þeim
að vinna einföld verk án eftirlits. Á hælum, þar sem þeir
dvelja, búa þeir um rúmin, fara sendiferðir, og sumir
Ijinna gáfuðustu geta orðið liðlegir við að passa skepnur.
Má i þessu sambandi minna á það, að ýmsir litt gefnir
menn hér á landi, hafa þótt býsna snjallir fjármenn. -
Fólk af svipuðu gáfnasligi og þessir fáráðlingar getur verið
fært um að sjá sjálfu sér farborða i lifinu, ef það lifir i
einföldu umhverfi og nýtur umhyggju þeirra, sem það á
saman við að sælda. En ef það eru einstæðingar i bæjum
og borgum og verður á allan hátt að bjargast upp á eigin
spýtur er því hætt. Stúlkur verða leiðitamar til lauslætis,
])iltar láta tælast til afbrola, svo sem þjófnaðar o. fl. Ef
það giftist, hleður það niður börnum í algjörðu fyrir-
hyggjuleysi. — Það er þess vegna mikil nauðsyn á því, að
því sé vandlega gaumur gefinn. Annars vísa eg til hinnar
ágætu greinargerðar Vilmundar Jónssonar landlæknis
sem hann hefir látið fylgja frumvarpi sinu um afkvnjan-