Menntamál - 01.09.1937, Blaðsíða 31

MENNTAMÁL
109
ckki unnið bug á léttúðinni og virðingarleysinu. Þetla
hefir koniið fyrir cindregna trúmenn og hálærða guð-
íræðinga. Það fara yfirleitt ekki margar sögur af öllu þvi
striði, sem margir kristindómskennarar liafa staðið í, í
sambandi við þessa kennslu í íslenzkum barnaskólum.
Helzt er það undir fjögur augu, að maður verður var við
örlitinn vott þeirra þjáninga, sem þetta strið skilur eftir i
brjóstum kennaranna. Það er kannske ekki ennþá orðið
30 ára strið, en nógu langvinnt samt, til þess að fara að
athuga, hvorl engin von sé um að fá því aflétt.
Hvað er þá við þessu að gera? Hefir mönnum ekki dott-
ið neitt í bug, sem til bóla geti orðið? Það vantar ekki, að
stungið sé upp á ýmsum breytingum. Eg skal hér í fám
orðum vikja að þrem leiðum, sem til tals Iiafa komið:
1. Að sleppa kristindómskennslunni með öllu i skól-
anum.
2. Að breyta um kennslubækur og vinnubrögð við
námið.
3. Að leysa kristindómskennsluna úr öllum böndum,
gera hana algerlega frjálsa.
Með fyrstu leiðinni mæla sérstaklega þeir, sem eru á-
hugalausir um trúmál eða andvigir trúarbrögðunum.
Hve margir þeir eru, sem á þessa sveifina hallast, er ekki
unnt að segja. Líklega eru ]ieir fleiri en trúaða fólkið al-
mennt grunar. Og eg tel það enganveginn óhugsandi, að
þessi leiðin verði valin fyr eða síðar. Ennþá verður það
þó að teljast ótímabært að láta sér delia i hug algert af-
uám kristinna fræða. Ber það fyrst til, að enn er skap-
gerð það margra barna byggð upp á trúarlegum grund-
velli, að skólinn getur ekki skotið sér undan að taka tillit
i H1 þeirra. 1 öðru lagi eru enn til kennarar, sem telja sér
krislin fræði alltaf og allsstaðar ómissandi sem uppeldis-
mcðal. Öðrum finnst stundum ómissandi að beita áhrif-