Menntamál - 01.09.1937, Blaðsíða 38

116
MENNTAMÁL
Þá er rétt að minnast enn á eilt atriði þessa máls, sem
varðar ákaí'lega mikils fyrir alla afkomu fyrirtækisins.
Það er, livorl námsbækurnar eru afhentar einstökum
])örnum til fullkominnar eignar og séu ekki afturkræfar,
cða þá að svo sé lilið á, að l)ækurnar séu eign skólans,
rða ríkisútgáfunnar, en látnar börnunum í té til ókeypis
afnota yfir námstimann, og svo heimtar aftur. Þetla varð-
ar mikils vegna þess, að efalaust má nota mikinn hluta
bókaforðans oftar en einu sinni, jafnvel oftar en tvisvar,
ef þær eru látnar til afnota en ekki eignar, og innheimt-
ar jafnskjótt og búið er að nota þær. Og séu bækurnar
þannig nolaðar meðan sómasamlegt er í stað þess að vera
notaðar aðeins eitl ár, þá sparast að sjálfsögðu geysimikið
fé. — Eg skal taka það fram, til þess að girða fyrir mis-
skilning, að eg geri hér ráð fyrir því framtíðarfyrirkomu-
lagi að námsefni eins árs í bverri grein sé í einni bók. —
En sá sparnaður, sem á þessu fyrirkomulagi yrði, gerði
það kleift að gefa út miklu fleiri bækur til hjálpar við
kennsluna, og er það augljós ávinningur.
Eg geri ráð fyrir, að nokkuð almennt liafi lögin um
)-ikisútgáfu námsbóka verið skilin svo, að bækurnar skyldu
verða afhentar börnunum til fullkominnar eignar. En um
þetta eru að minnsta kosti engin skýlaus ákvæði í lögun-
um. Tekið er fram að börnin skuli fá bækurnar ókeypis
(8..gr.), en bitl er hvergi bannað, að innheimta bækurnar,
er þær hafa verið nolaðar. Virðist það því fullkomlega
heimilt.
Guðjón Guðjónsson.