Menntamál - 01.04.1959, Blaðsíða 40
34
MENNTAMÁL
aðeigandi skólanefnd, námsstjóri og fræðslumálastjóri
mæla með því.
2. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
í greinargerð segir m. a.: „... Fæstir hinna próflausu
kennara festast í kennarastarfinu, þótt þeir hlaupi í skörð-
in á tímabili og leysi með því vandræði. Hins vegar gera
fáeinir kennsluna að lífsstarfi....“ „Kennaramenntun
staðfest með prófi að loknu námi er vitanlega mikilsverð
og æskileg. En kennarahæfni eftir 10 ára reynslu í starfi,
staðfest af skólanefnd, námsstjóra og fræðslumálastjóra.
vegur líka mikið. Hver vill telja minna öryggi í henni
fyrir nemendurna?“ .....Hins vegar er óþolandi öryggis-
leysi fyrir þann, sem af alúð hefur helgað sig kennslu-
störfum lengi og náð góðum árangri, að eiga yfir höfði
sér að hrekjast frá þeim störfum, ef einhver, sem prófi
hefur náð, gerir kröfu til að fá þau.“
Þetta er laukrétt, en hér sem endranær er skylt að meta
bæði rök og gagnrök. Próflausir kennarar, sem starfað
hafa með góðum árangri í 10 ár eða lengur — einnig þótt
skemur væri t. d. við farkennslu í afskekktum héruðum
við örðugustu skilyrði, eru alls góðs maklegir, og samir
ekki, að þeir búi við atvinnulegt öryggisleysi. En ýmsir
þeirra hafa einfaldlega aflað sér kennaraprófs, og er það
án efa bezta lausnin.
En Karl og Björn munu einnig hafa í huga þarfir hinna
afskekktu héraða, og vilja þeir ganga svo frá hnútum með
frumvarpinu, að þar verði síður kennaraskortur í fram-
tíðinni. Þarna ætla ég, að þeim missýnist. Trúlega myndi
margur farkennarinn þykjast hafa goldið þegnskapar-
skuldina að fullu með 10 ára starfi og leita betri héraða að
fengnum réttindum. Ætla ég því, að hag afskekktu skóla-
héraðanna verði sízt betur borgið eftir en áður.