Menntamál - 01.04.1959, Blaðsíða 48

42
MENNTAMÁL
mennu menntun eða undirstöðumenntun, sem bæði getur
verið takmark í sjálfu sér og gerir kennurum einnig auð-
veldara að afla sér aukinnar þekkingar.
Þetta tvennt getur farið saman að vissu marki, eftir
því sem námstíminn endist; en í skóla, sem alltaf hlýtur
að eyða verulegum tíma í beinan undirbúning undir
kennarastarfið, meðal annars í það að kenna nemendun-
um að miðla öðrum af þekkingu sinni, hlýtur tími til al-
mennrar menntunar að verða skemmri heldur en í jafn-
löngum skólum, sem ekki veita sérmenntun.
Til þess að Kennaraskólinn geti gegnt hinu tvíþætta
hlutverki sínu til fulls, teljum við að bæta þurfi fimmta
námsárinu við skólann — og ætti hann þá að geta veitt
stúdentsprófsmenntun, sem stæðist samjöfnuð við þá
menntun, sem aðrir stúdentsprófsskólar veita — enda
kæmi ekki til greina að útskrifa stúdenta að öðrum kosti;
það væri vanzi fyrir skólann. Með þessu er þó ekki sagt,
að ekki bæri að taka hæfilegt tiilit til sérgreina skólans,
þegar ákveðið væri námsefni til stúdentsprófs frá skól-
anum.
I kennarafélagi þessa skóla höfum við rætt nokkuð um
þessi atriði, og höfum við á félagsfundi gert þessa sam-
þykkt, sem við höfum sent hæstvirtum menntamálaráð-
herra:
„Fundur í kennarafélagi Kennaraskóla íslands haldinn
27. sept. 1958 mælir eindregið með því, að Kennaraskól-
inn fái sem fyrst réttindi til þess að útskrifa stúdenta,
enda sé bætt fimmta kennsluárinu við skólann til sérstaks
undirbúnings stúdentsprófinu.
Hið almenna kennarapróf verði hér eftir sem hingað
til tekið eftir 4 ára nám.
Jafnframt sé útskrifuðum kennurum gefinn kostur á
framhaldsnámi í eitt ár til undirbúnings prófi í ákveðn-
um sérgreinum.“
Við teljum að réttindi skólans til þess að útskrifa stúd-