Menntamál - 01.04.1959, Blaðsíða 64
58
MENNTAMÁL
Frú Margrét Rasmus stjórnaði skóla sínum þannig, a6
helzt líkist stjórn á góðu heimili. Sagði hún mér, að hið
fjölmenna heimili hennar á Reykhólum hefði verið sér
ómetanlegur „forskóli". Það er líka alkunna þeim, er til
þekktu, að frú Rasmus naut trausts og hylli nemenda sinna
og vandamanna þeirra. Samkennarar frú Margrétar kunnu
vel að meta fórnfýsi hennar, áhuga og fyrirhyggju.
Auk daufdumbra barna tók frú Rasmus um margra ára
skeið nokkur vangefin börn í skólann. Þá var ekki til neinn
sérskóli eða stofnun fyrir þessi börn, og kom þá fórnfýsi
og hjálpsemi frú Margrétar í góðar þarfir. Natni hennar
og skilningur á aðstöðu þessara barna var til fyrirmynd-
ar.
Frú Margrét Rasmus lét sér einkar annt um nemend-
ur sína, einnig að lokinni skólavist. Hún útvegaði mörgum
þeirra starf við þeirra hæfi og hafði samband við þá og
fjölskyldur þeirra, þótt þeir væru dreifðir víðs vegar um
landið. Þá vissi ég Margréti Rasmus ánægðasta, er hún
hafði getað orðið gömlum nemanda að liði.
Margrét Rasmus var meðal stofnenda Blindravinafélags
íslands og félagsins ,,Heyrnarhjálp“. Þá var hún mjög
framarlega í ýmsum félögum, er vinna að mannúðar- og
styrktarmálum í þágu þeirra, er bágt eiga.
Margrét giftist árið 1910 Jóhanni G. Rasmus, manni af
þýzkum ættum. Hann dó 1934. Ekki varð þeim hjónum
barna auðið, en þau tóku 3 fósturbörn.
Ég minnist starfs- og samtalsstunda okkar frú Margrét-
ar Rasmus með hlýjum hug. Megi þjóðin eignast sem
flesta leiðbeinendur á sviði kennslu- og uppeldismála, er
helga sig starfi sínu og nemendum eins og hún gerði.
Helgi Elíasson.