Æskan - 01.07.1971, Page 16

^ Stjörnuspekingurinn
Skóarinn og kona hans
inu sinni var fátækur skóari.
Hann var kvongaSur og var
kona hans hinn mesti vargur
i skapi og fram úr hófi eyðslusöm.
Hann var aftur á móti skaplitill og nízk-
ur. Vann hann baki brotnu, en kona
hans drap ekki hendi sinni i kalt vatn.
Barnlaus voru þau, en samt eyddust
eigur þeirra, og hrökk hann eigi við
að hafa ofan af fyrir þeim. Konan hélt
jöfnu fram, vann ekki, heldur var hún
á dansleikjum og öðrum skemmtunum.
Þegar svona var komið, kom skóarinn
að máli við konu sína, segir, að hún
verði að hætta að eyða svo eignum
þeirra, hljóti hún að þurfa að leggja
eitthvað á sig og vinna eins og hann.
Konan var uppi með hroka, sagði
hann sama lítilmennið og venjulega,
hann léti sér allt fyrir brjósti brenna, og
hún færi ekki að ganga að vinnu, það
væru nóg önnur ráð.
„Hvaða ráð skyldu það vera?" segir
hann.
„Það* skal ég segja þér,“ segir hún,
„þú þarft ekkert annað en að gerast
stjörnuspekingur."
„Ég stjörnuspekingur!" segir skóar-
inn„ ,það var þá helzt, ég, sem ekki
kann að skrifa nafnið mitt, eða veiztu
ekki, að stjörnuspekingar eru hámennt-
aðir menn og reikna út forlög manna
eftir gangi himintungla? Þeir geta vitað
allt, sem þeir vilja, en ég kann ekki að
leggja saman 2 og 2.“
„Allt vex þér í augum, skræfan þin,“
sagði hún, „eða heldurðu að allir séu
eins miklir stjörnuspekingar og þeir
þykjast vera? Ég skal fullvissa þig um,
að menn geta allt, ef þeir láta ekki hug-
fallast. Það skiptir ekki svo miklu, hvað
maður er, heldur hvað maður sýnist,
og ég er viss um, að þú getur vel verið
stjörnuspekingur."
„Hvernig á ég að verða það, sem ég
get ekki orðið?" sagði hann.
„Ekki þarf annað,“ sagði hún, „en
að ganga hérna út á göturnar og hrópa:
Ég er stjörnuspekingur! Hver, sem vill
vita hulda dóma, komi til mín!“
d}
Konan var uppi með hroka.
„Ertu galin kona?" sagði skóarinn,
„ef ég gerði þetta, yrði ég undir eins
tekinn og drepinn, veiztu ekki, að allir
hér í nágrenninu þekkja mig?“
„Mikill auli ertu," sagði hún, „held-
urðu að það verði ekki nóg ráð, þegar
þar að kemur? Og ef þú vilt ekki, að
ég skilji við þig, þá farðu út á morgun
og auglýstu fyrir almenningi, að þú sért
stjörnuspekingur, láttu mig svo sjá fyrir
afleiðingunum."
„Það er auðséð, að þú gerir þetta
til þess að losna við mig," sagði skóar-
inn, „enda er þá bezt að hætta á það,
þótt ég verði líklega drepinn fyrir
heimskuna."
„Það er ekki hætta á því," sagði hún,
og skildu þau svo talið.
„Ég er stjörnuspekingur."
Skóarinn gerist stjörnuspekinguf
Daginn eftir bjó skóarinn sig, gekk
út á gatnamót og hrópaði þar: ,,Ég er
stjörnuspekingur, hver sem vill vita
hulda dóma, hann komi til min, ég get
leyst úr öllu!“
Þegar menn heyrðu hróp hans, þyp1'
ust menn að honum úr öllum áttym og
urðu mjög undrandi, þegar þeir þekktu
þar skóarann og héldu hann vitiausan.
Hlógu menn dátt að honum, en þegar
mestur var ysinn kringum hann, kom
þar að velbúinn maður, vatt sér að hon-
um og spurði, hvort hann væri stjörnu-
spekingurinn. Skóarinn játti því. ,.Þa
skaltu koma með mér,“ sagði hinn, ,,ÞVI
að ég er sendur frá herramanni, sem
er húsbóndi minn og býr hérna á naesta
herragarði. Hann vill finna þig.“
Skóarinn játaði þessu og fylgdi mann-
inum til herragarðsins, skjálfandi á bein-
unum. Tók herramaðurinn vel á móh
honum og sagði hann hafa vel gert að
finna sig, því að hann hefði hans fulla
þörf, ef hann væri það, sem hann
segðist vera, „en reynist þú annað en
þú segist, skaltu kenna þess á sjálfum
þér."
„Hvað þurfið þér míns visdóms með?
spurði skóarinn.
„Ég varð fyrir miklum skaða," sagði
herramaðurinn, „því að á mínum heið-
ursdegi var stoiið frá mér þremur gim-
steinum, er ég átti. Þeir voru meira
virði en allar aðrar eigur mínar. Hef
ég mikið reynt til að uppgötva þjófinn,
en það hefur ekki tekizt enn, og Þvl
sendi ég eftir þér, að ég vona, að Þu
getir komizt að því, hver hefur leikið
mig svona grátt."
„Vandalítið hygg ég það,“ sagði skó-
arinn og herti upp hugann, „því þa®
hefur líklega einhver kunnugur gert.‘
„Jæja," sagði herramaðurinn, „Þu
hefur þrjá daga til umhugsunar, og svo
skaltu segja mér, hvar gimsteinarnir
eru, og ég borga þér helming verðs
þeirra, ef þú finnur þá, annars drep e9
þig líklega."
Skóarinn sagði svo skyldi verða og
fór heim.
16