Æskan - 01.07.1971, Qupperneq 37

Stjörnumerkin
Egyptar hinir fornu skiptu árinu í fjórar árs-
tíðir. Þeir tóku eftir þvi, að um vissan tima
á hverju ári bar sólina í ákveðnar stjörnur.
Þeir skiptu þá hverri árstíð í þrennt, eftir
stjörnunum, og árinu í 12 „íbúðir" sólarinnar
eða dvalarstaði. — Og þessa dvalarstaði
nefndu þeir svo eftir því, sem gerðist í bú-
skap þeirra á hverjum tima.
Á vorin endurvekur sólin allt líf á jörðinni
og veitir henni öll gæði. Nú þótti Egyptum
vænst um kindur, kýr og geitur í búskap sin-
um. Og til þess að lýsa sem þezt gæðum
vorsins og skapandi krafti, kenndu þeir vor-
mánuðina þrjá við þessar skepnur. Þegar sól-
in var í fyrsta dvalarstaðnum, stóð sauðburður
hjá þeim sem hæst, og þess vegna kenndu
þelr hann við sauðfé, og einkennl hans var
hrútur. Næsta dvalarstað kenndu þeir við naut-
gripi, og einkenni hans var naut. Þriðja dvalar-
stað helguðu þeir geitfé, og vegna þess að
geitur eiga jafnaðarlega tvo kiðlinga varð ein-
kenni þessa stjörnumerkis tvíburar, en Grikk-
ir breyttu þeim seinna í Castor og Pollux.
Um sumarsólhvörf hættir sólin norðurleið
sinni og heldur aftur á bak suður á bóginn,
og Egyptar einkenndu því það stjörnumerki
með krabba, vegna þess að krabbinn gengur
aftur á bak.
Svo kemur mesti sumarhitinn, þegar geisl-
ar sólarinnar eru sterkastir, og stjörnumerkið,
sem hún var þá í, nefndu þeir eftir því sterk-
asta dýri, sem þeir þekktu, en það var Ijónið.
Undir næsta stjörnumerki fór uppskeran fram,
og þeir einkenndu það með stúlku, sem vinn-
ur að uppskeru og er með kornöx í fanginu.
Var það þá venja (sbr. söguna um Rut í
Gamla testamentinu) að stúlkur gengu á akra
og tíndu upp kornöx, sem slæðzt höfðu eða
orðið eftir. — Þegar sólin er í næsta stjörnu-
merki, eru jafndægur, og það einkenndu
Egyptar með metaskálum í jafnvægi (vogin).
En er haustið nálgaðist, geisuðu oft farsóttir,
og því gáfu þeir þvi stjörnumerki skorpíons-
einkenni (sporðdrekinn); skorpioninn hefur
eitrað horn á halanum.
Næst kemur bogmannsmerkið; það táknar
það, að þá var veiðitíminn. — Grikkir breyttu
bogmanninum í Kentár.
Stjörnumerkið við vetrarsólhvörf, þegar sól-
in hækkar aftur göngu sína, einkenndu Egypt-
ar með steingeit, en það er eðli hennar að
klifa ( björg til að leita sér fæðu, og hún
hoppar hærra og hærra, stall af stalli, þangað
til hún er komin upp á hæsta tind. Vatnsber-
inn er ímynd regns og snjóa, sem fylgja næsta
„dvalarstað" sólarinnar, og Fiskarnir tákna það
að undir þvi stjörnumerki byrjuðu fiskveið-
arnar, „vertíðin".
JÚLÍ:
Þeir, sem fæddir eru í þess-
um mánuði, hafa ekki sér til
ágætls vitsmuni eða hyggindi,
en álíta sig samt sem áður mjög
lærða, og ekki er hægt að
móðga þá freklegar en efast
um það. Ef einhver gerir það,
ná þelr ekki upp í nefið á sér
fyrir reiði. I drengskaparmálum
eru þeir mjög aðsjálir og hafa
andstyggð á kjarklausum mönn-
um. Konur, sem fæddar eru í
þessum mánuði, eru blíðar, hæ-
verskar og athugular.
ÁGÚST:
Þeir, sem fæddir eru i þess-
um mánuði, eru fallegir, blíð-
lyndlr, elskulegir og alúðlegir,
oft dálítið málugir, en það er
bót í máli, að þeir hugsa mikið
og tala þess vegna af dálitlu
viti. Framtið þeirra er mjög
björt. Þelr verða auðuglr og
eiga miklu barnaláni að fagna.
☆
37