Æskan - 01.07.1971, Side 63

’Ý
Rétt mátuleg laun
inu sinni var kóngur í ríki sínu, og eitt sinn,
þegar hann var að aka um höfuðborgina í
vagninum sínum, þá týndi hann dýrmætum
hring, sem hann bar á hendi sér. Hann sendi
kallara sína út á aðaltorgið. Þar lét hann
heita háum verðlaunum þeim, er kæmi með hringinn. Blá-
fátækur hermaður var svo heppinn að finna hringinn.
„Hvað á ég nú að gera?" hugsaði hermaðurinn. „Ef ég
tilkynni fund minn fyrir liðþjálfanum, þá verður þetta til-
kynnt herforingjunum og allir þessir yfirmenn munu hirða
öll verðlaunin, svo að ekkert verður eftir handa mér. Það
er bezt, að ég fari sjálfur til kóngsins." Hann komst til
hallarinnar. Yfirmaður varðmannanna spurði hann, hvað
hann væri að vilja hér. „Ég hef fundið hring, kóngsins,"
sagði hermaðurinn. „Það er gott, félagi," sagði yfirmaður
varðliðanna. „Ég skal tilkynna kónginum þetta, en aðeins
með einu skilyrði og það er, að ég fái helminginn af verð-
laununum, sem kóngurinn gefur þér.“
„Bölvaður hrappurinn," hugsaði hermaðurinn með sér.
„I þetta eina sinn, sem gæfan hefur virkilega brosað við
mér, þá ætlar þetta yfirmannssvín að ræna mig.“ Hann
hugsaði sig um og sagði svo við yfirmanninn: „Allt í lagi,
ég samþykki þetta, en gefðu mér það skriflegt, að þú takir
aðeins helminginn af verðlaununum, en hinn helminginn
eigi ég.“ Foringi varðliðanna gerði þetta.
Svo tilkynnti foringinn komu hermannsins fyrir kónginum,
og kóngurinn hrósaði hermanninum fyrir að hafa fundið
hringinn. Svo sagði kóngurinn: „Hrausti hermaður, ég ætla
að gefa þér 2000 rúblur f fundarlaun.“
„Nei, yðar hátign, svona lagað er ekki verðlaun fyrir
hermann, heldur á hermaður að fá svo sem 200 svipuhögg
i verðlaun."
„Þú ert nú líklega hálfgerður asni, góði minn,” sagði
kóngur, en skipaði samt, að komið skyldi með sterkan písk.
Hermaðurinn byrjaði að afklæðast og hneppti frá sér her-
mannsjakkanum, en þá féll pappírsblað á gólfið.
„Hvaða skjal er nú þetta?“ spurði kóngurinn.
„Yðar hátign, það er samningur um það, að ég skuli
aðeins fá helminginn af verðlaununum, en hinn helminginn
eigi foringi varðliða yðar hér í höllinni.
Kóngur skellihló, lét kalla foringja varðliðanna fyrir sig
og skipaði, að honum væru gefin 100 væn vandarhögg.
Þetta var vandlega framkvæmt, en þegar átti að fara að
telja 10 síðustu höggin, gekk hermaðurinn til konungs og
sagði: „Yðar hátign, þar sem foringinn er svona ágjarn,
þá vil ég gefa honum minn part af verðlaununum líka.“
„Ja, þú ert góður maður, alveg að mínu skapi,“ sagði
konungurinn. Og hann skipaði, að foringinn skyldi einnig
fá seinni helming verðlaunanna. Foringinn fékk nú önnur
100 vel útilátin högg með pískinum. Eftir þessa verðlauna-
veitingu gat foringinn varla skriðið heim til sín. Hann skreið
burt á fjórum fótum. Konungurinn leysti hermanninn með
sóma úr hernum og heiðraði hann með 3000 rúblum.
Þorvarður Magnússon þýddi.
I vetur ég kaupimér skidi og skauta
og skunda í leiki þóúti sé hret.
Svo er þad reidhjól.fidla og flauta
•g fylli því baukinn svo ört sem ég get.