Æskan - 01.07.1971, Side 64

Texti: Johannes Farestveit.
Teikn.: Solveig M. Sanden
GATA
Hérna er knattspyrnumaður-
inn mikli, sem búinn er til úr
ointómum tölum, en summan
af tölunum segir til um, hve
mörg mörk hann hefur skorað
um dagana. Hver er fljótastur
að telja það saman?
'^joiu ot'U jeas
GALDUR
Við kaffiborðið spyrð þú fé-
laga þína: „Geta sykurmolarn-
ir flotið ofan á kaffinu I boll-
anum?“ Svarið verður sennilega
neikvætt. Samt sem áður getur
þú látið einn eða tvo mola I
heitt kaffið og þeir fljóta. —
Hvernig? — Ráðning næst.
RáSning á galdri í aprílblaSi:
Eldspýtan stendur lóðrétt I
vatnsglasinu vegna þess að áð-
ur en galdrasýningin hefst er
stungið saumnál á kaf í neðri
enda eldspýtunriar.
ininn eitthvað áleiðis, meðan j>ú ert að jafna þig.“ — 5. Hjössi verður þvi auð-
vitað alishugar feginn, og þegar maðurinn liefur visað lionum til vegar, heldur
Bjössi af stað. Hann kemur brátt að vegamótum, Hvorn veginn átti hann nú að
fara? Hvað sagði maðurinn nú aftur? Var það vegurinn til vinstri eða liægri,
sem lá heim að hænum, en þangað átti hann að fara og biða bóndans, sem var
að smaia geitunum. — 6. Bjössi cr enn svo ringlaður, að hann getur enga rétta
hugsun hugsað, og er hann sér mann koma hlaupandi eftir veginum, hrópandi
og kallandi, ákveður Bjössi að fara á móti honum og vita, livað um er að vera.
„Snúðu við!“ kallar maðurinn og er æstur mjög. „Þú mátt ekki fara lengra, við
erum að sprengja hér í námunum i dag.“ Bjössi kippir fast í tauminn á beizlinu,
svo fast, að beizlið slitnar og hesturinn geysist áfram. Hvernig fer þetta?
1. Þrándur og Þrúður eru löngu horfin i skóginn og aumingja Bjössi snýst með
ógnar hraða á kvarnarsteininum. Ja, hvilíkur ójiokki hann Þrándur, hugsar
Bjössi. Hefði þetta hara verið smástund, svona til að hefna sín fyrir að ég
hleypti á hann vatninu, væri jiað sök sér, en að fara bara alveg i hurtu og skilja
mig eftir! — og Þrúður er ekkert hetri! — 2. Bjössi er orðinn svo ringlaður :ff
öllum snúningnum, að hann er heizt að hugsa um að kasta sér af steininum,
hvernig sem fer, en jiá heyrir hann einhvern kalla til sin af árhakkanum. — a.
Allt i einu stöðvast kvarnarsteinninn og Bjössi sér mann stefna til sin; einnig
kemur hann auga á hest, sem tjóðraður er i skógarjaðrinum. „Þessi ungdómur!
Ja, þvilikt og annað eins,“ tautar maðurinn og hristir höfuðið, þegar hann nálgast
Bjössa. „Það mætti segja mér, að ]>ú værir orðinn laglega ringlaður. Ertu húinn
að vera hér lengi? — Það var lán, að ég átti leið hér um.“ — 4. Bjössi er með
svima og ætlar varla að geta staðið á fótunum, og liann getur engu svarað
nema æ-ja, æ-ja við spurningum mannsins. „Ég verð vist að lána þér liestinn
64