Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Blaðsíða 56

baki í þeim efnum. Hin innri eða æðri fræðsla, sem mönnum
gafst koslur á að öðlast í sjálfum launhelgunum, var venjuleg-
ast nefnd speki eða leyndardómar, sökum þess að henni var
haldið leyndri fyrir öllum, nema þeim, sem skuldbundu sig til
þess að lifa heilögu lífi. Eins og að líkindum ræður er ærið
viða minst á þessa liuldu fræðslu eða leyndardóma í hinum
ýmsu helgiritum þjóðanna. Til dæmis er víða sveigt að lrenni
í Nýja lestamentinu, sérstaklega í guðspjöllunum og bréfum
Páls postula, sem mælist til þess að menn skoði sig og hans
líka sem ráðsmenn yfir leyndardómum guðs (I. Kor. 4, 1). Og
þessi ummæli hans verða ekki skilin öðru visi en að honum
hafi verið trúað fyrir leyndardómum Kristindómsins eða verið
»innvígður«, sem kallað var. Og það er ekki heldur á honum
að heyra, að liann liafi getað veitt öllum þeim, sem snerust til
kristinnar trúar, undir eins hina æðstu fræðslu. Hann segir til
dæmis við Korintumenn, að hann liafi sannarlega ekki gelað
talað við þá eins og andlega, heldur eins og holdlega, eins og
við börn í Kristi. Þeir liafa ekki þolað megna fæðu, heldur að
eins andlegt þunnmeti, mjólk (sjá 1. Kor. 3, 1—2). Og hann
segir, að kenning sin hjá þeim hafi ekki verið innifalin í for-
tölum spaklegrar málsnildar, heldur í auglýsing anda og kraflar
(I. Kor. 2, 4). Þetta verður ekki skilið öðru vísi en að liann
hafi birt þeim anda og öfl, eða byrjað á því að glæða hjá
þeim áhuga á liinum nýja sið, sem hann var að boða, með
því að sýna þeim það, sem vér nú mundum vilja nefna »dul-
arfull fyrirbrigði«. Hinni sömu aðferð liafa fleiri braulryðjendur
sannleikans beilt á ýmsum öldum til þess að vekja athygli
manna á þeim sannindum, sem þeir höfðu að flytja. En Páll
postuli bætir svo við: »En vér tölum speki meðal hinna full-
komnu, en þó ekki speki þessarar veraldar, . .. lieldur kenn-
um vér speki guðs leyndarráðs.« Og i næsta versi gefur hann
54