Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Side 66

allrar starfsemk (Shvetasvatara Upanishat VI, 11.) Og maður-
inn getur þar af leiðandi ekki hugsað sér að komast á nokk-
urn þann slað, þar sem hann mælir ekki sjálfum guði í dular-
klæðum tilverunnar. Trúmenn allra trúarbragða gælu því lekið
undir með hebreska skáldinu, sem kvað:
»Hvert get ég farið frá anda þínum
og hvert flúið frá augliti þínu?
Pótt ég stigi upp í himininn þá ertu þar;
þólt ég gerði undirheima að hvílu minni, sjá þú ert þar;
þólt ég iyfti mér á vængi morgunroðans
og settist við hið yzta haf;
einnig þar mundi hönd þín lciða mig.«
Og helgiritahöfundurinn og frumlierji kristinnar trúar sáir
liinu sama sæði guðstraustsins í lijörtu sambræðra sinna, sem
sáð hefur verið svo ríkulega frá elzlu tímum í Auslurlöndum,
er liann segir, að höfundur iífsins sé »eigi langl frá hverjum
og einum af oss, því að í honum lifum, hræruinst og erum
vér« (Post. 17, 27—28).
Allsherjar brceðralag mannkynsins. — En þar eð sama frum-
eðlið eða sama veran er insta eðli gervallrar tilverunnar, þá
leiðir það af sjálfu sér að mennirnir eru allir eilt bræðrafélag,
livort sem þeir vilja við það kannast eða ekki. Öll trúarbrögð
halda líka fram bræðralagskenningunni fullum felum. Menn-
irnir eiga, segja þau, allir sameiginlegan uppruna, »eru synir
liins hæsta« eins og liebreska sálmaskáldið komst að orði og
»guðs ællar« eins og forngrísku skáldin liöfðu sagt og það með
sanni, að dómi Páls postula. Hið sama sagði spámaðurinn
mikli, Múiiamed. »Vitið«, sagði hann, »að vér eruin börn guðs«.
tíreylni. — í sambandi við bræðralags- og ódauðleikakenn-
inguna, brýna þau öll fyrir fylgismönnum sínum að ástunda
góða breylni. I3au leilast öll við að glæða hjá þeim hinar