Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Blaðsíða 21

iðunn ] Vilhjálmur II. Pýzkalandskeisari. 259
fara í velmegun og verklegum efnum, er ríkið kefir
tekið á stjórnarárum hans. Skal hér greint frá nokkr-
um hagfræðilegum tölum og atriðum, er sýna öllu
öðru betur vöxt þess og viðgang.
Árið 1873 var íbúatala Þýzkalands 41,6 miljónir,
1893 50,6 og við árslok 1913 lætur nærri, að hún
hafi verið alt að 68 miljónir. Frá stofnun ríkisins
hefir fólksfjöldinn aukist um meir en 26 miljónir, er
má kallast afskaplega mikil fólksfjölgun. 'l'il saman-
burðar má geta þess, að í Frakklandi var íbúatalan
1913 39,6 miljónir. Hefir íbúum þess vart fjölgað um
10 af hundraði síðan 1872, en á Þýzkalandi hefir
fólksfjölgunin á sama tímabili verið rúmlega 60 af
hundraði. Þessi mikla viðkoma gat ekki komisl fyrir
eða haft svo vel færi ofan af fyrir sér innan landa-
mæra ríkisins. Hér var því úr vöndu að ráða.
Framfarirnar í akuryrkju, jarðrækt og búskap eru
afarmiklar. Síðasta mannsaldur hefir í héruðum þeim,
er leggja stund á kornrækt, hver hektari gefið af sér
50—80% meira af korni en áður. Árið 1912 var upp-
skera korns, sem varið var til manneldis metin 2800,
viðkoma búpenings 4000, mjólkurframleiðslan 2750
^niljónir marka eða til samans rúmir 94/2 miljarðar.
1 sykurrófnarækt tekur Þýzkaland fram flestum eða
öllum menningarlöndum lieimsins. Á ári hverju hefir
meira og meira land verið tekið til ræktunar. Árið
1913 taldist mönnum svo til, að einungis 9,3°/o af
jarðvegi Fýzkalands gæíi engan arð (á Stórabretlandi
°g írlandi þar á móti 18,2 og á Frakklandi 14,3%).
I5rátt fyrir allan iðnað sinn -og verzlun er Þýzkaland
Þ^nn dag í dag bændaland. »Nálega 4/s hlutar llatar-
máls þess eru bændaeign og jarðir þessar eru flest-
allar minni en 100 ha.«, og þeim fjölgar með ári
hverju við það, að mörgum stóreignum er skift í
sinærri býli. Það er óþarfi að taka það fram, að
framfarir þær, sem jarðyrkja og búnaður Þjóðverja
17*