Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Blaðsíða 44

282 Porleifur H. Bjarnason: [IÐUNN
munu (stór)veldin leita lags, hvernig Serbía geti gert
Austurríki ánægt, án þess að höggva of nærri full-
veldi sínu og sjáifstæði«.
Hafði þýzka stjórnin þegar gert sendiherra sínum
í Wien, von Tschirschky, aðvart um þessa sáttatil-
lögu og lagt fyrir hann að framfylgja henni ríkt við
Austurríkisstjórn. Kom því fregnin um almennan víg-
búnað Rússa llatt upp á þýzku stjórnina, að því er
virðist. Hún sendi Rússum þegar í stað ályktarorð
með 12 stunda fresti og krafðist, að þeir Jegði að
vörmu spori niður vopn sín. Er oss ókunnugt um,
hverju Rússar hafa svarað eða hvort þeir yfir höfuð
hafa svarað þessu ályktarorði. En 1. dag ágústmán-
aðar hófu Þjóðverjar opinberan vígbúnað og sögðu
því næst Rússum stríð á hendur. Á Þýzkalandi hafa
menn legið Nikulási Rússakeisara mjög á hálsi fyrir
það, að hann í skeytum til Vilhjálms Þýzkalands-
keisara synjaði fyrir vígbúnað Rússa, en prófin sýna
greinilega, að keisari hefir verið leiksoppur í hendi
hernaðarflokksins, og sagan getur aldrei felt nógu
þungan áfellisdóm yfir þeim mönum.
Það var fyrirsjáanlegt, að ófriður Þjóðverja við
Rússa mundi draga á eftir sér ófrið við Frakka.
Þann 31. júlí hafði þýzka stjórnin sent Frökkum
ályktarorðsending með 18 stunda fresti og krafist
skýlauss svars upp á það, hvort þeir ætluðu að vera
hlutlausir eða ekki. Svar frakknesku stjórnarinnar
var óákveðið og óviðunanlegt. En vegna samkomu-
lagsumleitana við Breta, sögðu Þjóðverjar Frökkum
ekki stríð á hendur fyr en 3. ágúst. En báðir máls-
aðiljar gáfu hvor öðrum að sök, að þeir hefði gert
sig bera að ófriði, áður en friðnum var slitið. Margar
þessar ásakanir munu þó liafa við lítil eða engin
rök að styðjast, svo sem sú staðhæfing Þjóðverja,
að frakkneskir flugmenn hefði fyrir friðrofin varpað
sprengikúlum á Nurnberg.