Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Blaðsíða 37

IÐUNNI
Vilhjálmur II. I’ýzkalandskeisari.
275
manna, von Heydebrand, átaldi þunglega aðgerðir
stjórnarinnar í málinu og var allbeiskur í garð Breta:
wÞýzkaland veit nú«, sagði hann, »hver er hinn sanni
óvinur þess ... Þýzka þjóðin mun kunna að svara
fyrir sig á þýzku; vér gerum ráð fyrir, að stjórnin
beri sæmd Þýzkalands fyrir brjósti og erum reiðu-
búnir til að leggja það i sölurnar, sem nauðsyn
býður«.
Þýzki krónprinsinn var staddur í áheyrendaherbergi
hirðarinnar, er Heydebrand flutti ræðu sína og klapp-
aði óspart lof i lófa, er ræðumaður var hvað harð-
orðastur um kanzlara og stjórnina. Skömmu síðar
hafði keisari þá krónprins og kanzlara í boði sínu
og er fullyrt, að krónprinsinn haíi þá beðið kanzlara
velvirðingar á framferði sínu.
Þeir keisari og Bethmann Holhveg sættu viða hörð-
um árásum, einkum í blöðum Stór-Þjóðverja, af því
þeir höfðu heldur kosið að jafna ágreininginn á frið-
samlegan hátt en láta vopnin skera úr. En það var
fyrirsjáanlegt, að Þýzkaland mundi varl sitja lijá, ef
líkar viðsjár risi aftur og það ætti að kjósa urn frið
eða ófrið. Að þingi og þjóð var hugleikið, að Þýzka-
land yrði hvergi vanbúið, ef ófrið bæri að höndum,
má marka af hinum afarmiklu fjárupphæðum, sem
þingið veitti þessi ár eftir tillögum stjórnarinnar til
þess að auka landherinn og flotann. Til landhersins
eins var fjárveitingin 1912 % og 1913 l1/* miljarð
niarka. Útgjöldin til flota og sjóvarna árið 1913 hafa
Þegar verið talin hér að framan. í þarfir flotans og
Jafnframt lil mikilla samgöngubóta var »skurður Vil-
hjálms keisara« milli Norðursjávar og Eystrasalts
^ýpkaður og bættur, svo að nú geta stærstu herskip
larið frá Elfunni, Helgolandi og Weser, stöðvum
Norðursjávarflotans, lil Kielar, liöfuðstöðvar Eystra-
saltsflotans.
Eftir Marokko-samninginn hinn siðari fór óvild
18*