Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Blaðsíða 66

304 Síðasti engillinn hans Antonio Allegri. [IÐUNN
stríðum, er hið hávolduga lj'ðveldi stöðugt átti i,
langvinn stríð og grinnn, er öll höfðu mjög liryggi-
legar aíleiðingar fyrir ættborg hans. Hann var hár
maður vexti, með sítt skegg, fölleitur i andliti og lágu
augun djúpt. Alt hans yíirbragð lýsti tign og mildi.
Hann hafði nú lagt niður öll skrautklæði og skart
aðalsmanna og sagt skilið við alt, er minti á fyrir-
Iiðann. í héraðinu var liann blátt áfram kallaður
»faðir Taddeo«, og var það nafn víðfrægt, því sá, er
það bar, var virtur og elskaður af öllum. Hann var
öllum velviljaður; fátækum miðlaði hann óspart af
tekjum sínum, hjálpaði bágstöddum, var verndari
ekkna og faðir föðurlausra, og ástríkur huggari öll-
um þeim, sem harmi voru lostnir. Á þessum afskekta
stað, langt frá skarkala veraldarinnar, gaf hann sig
allan við stjörnufræði og læknisfræði. Með stjörnu-
fræðinnar aðsloð sagði hann bændunum fyrir, hve
nær bezt væri að sá í akrana, og með aðstoð læknis-
visindanna læknaði hann sjúka; og svo fór mikið orð
af honum, að úr fjarlægum héruðum lluttu menn til
hans hermenn, er særst höfðu í orustum, til þess að
hann læknaði þá.
Það var 16. dag ágústmánaðar, klukkan 10 um
kvöldið, að atburðir þeir gerðust, er hér skal
greina. Hinn guðhræddi einsetumaður var þá sena
oftar niðursokkinn í andlegar hugleiðingar; heyrði
hann þá alt í einu, að drepið er ofsalega á dyr, og
er hann spyr, hver úti sé, er svarað: »Opnið þér,
opnið þér fyrir guðs skuld, faðir Taddeo. Ég er Lúð-
vík, sonur vinar yðar frá Correggio«. Þegar Taddeo
heyrði þessi orð, stekkur hann til dyra og opnar, og
sér hann þá standa frammi fyrir sér 14 ára ungling-
Hann var lafmóður, yfirkominn af harmi, með tárin
i augunum, og liafði hinn hvassi norðvestanvindur,
er blés þá nótt, feykt suinum tárunum út um kinnar
honum. »Lúðvík! hvernig stendur á því, að þú kemur