Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1937, Page 161

IÐUNN
Nokkrir sænskir rithöfundar.
155
ari í Lapplandi, lánast að koma af sta'S trúarbrjálæ'Si
meðal sóknarbarna sinna — og kemst í sátt við drottin.
----------En sagan er ekki öll: Illa fór með Harry
Blomberg, en ekki tók betra við, þegar Sven Stolpe
varð Oxfordhreyfingunni að bráð og játaði syndir sín-
ar í allstórri bók, sem kom út í haust og heitir: „Koppar-
smeden Alexander“.
Auk skáldsagna hefir hann skrifað mikið um bók-
mentir og átt í ritdeilum um bókmentastefnur. Og þeg-
ar afturhaldssamar sálir hafa viljað stimpla imgu rithöf-
undana sem fjandmenn siðferðisins, hefir honum verið
að mæta. Skáldsagan „I dödens vántrum“, sem kom
út 1930, náði mikilli og verðugri útbreiðslu. Efni bók-
arinnar er þó ekki sérstaklega hressandi, hún má heita
frá upphafi til enda ekkert annað en höfuðórar og sál-
arangist fárveiks manns. Maður freistast þó ekki til að
hlaupa yfir kafla og kafla. Það eru, þrátt fyrir alt, engir
„dauðir punktar“ í bókinni. Þegar batinn loksins nálg-
ast, fær söguhetjan jafnframt nýtt andlegt lífsþrek, því
hann hefir kynzt einkennilegri, góðri stúlku, sem þykir
vænt um hann. Niðurstaða bókarinnar er þó ekki sem
glæsilegust. Pilturinn hefir orðið fyrir trúarlegum áhrif-
um í veikindunum og fengið ákafa ástríðu til að yfir-
vinna sjálfan sig. Hann skilur því stúlkuna eftir í klón-
um á ógeðfeldum meðbiðli og heldur leiðar sinnar í
angist dauðans.
— Höfundurinn var nefnilega svo vel kristinn, þegar
hann skrifaði bókina, að það hefði alveg dugað.
Aðalsnafnið Agnes v. Krusenstierna stingur í stúf við
alþýðleg nöfn nýju rithöfundanna. En efnisval hennar
og frásögn er ekki síður sérstæð. Enginn sænskur rit-
höfundur hefir á síðari árum mætt eins harðri gagnrýni