Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Síða 8

198
Nesjamenska.
IÐUNN
'ur liður í viðskiftakerfi nútímans til þess að menning-
aTleg viðfangsefni leiti hér á hugina að staðaldri eins
og þungur óslitinn straumur, svo fiungur, að hann knýi
málæðdð annað veifið til andagtar og reki fávizkuna á
stampinn. Hins vegar erum vér svo glöggfega innan vé-
banda hins brezka hagsmunasvæðis, að telja má, að
vér séum ekki allsendis úr kallfæri við umheiminn.
En þessi slitrótti ómur Jreirra hugsana, sem nú plægja
hugi stórjijóðanna undir voryrkjur nýs menningartima-
bils, hefir bergmálað á hinn eðlilegasta hátt í hinum
fornhelgu fjöllum ættjarðar vorrar. Hann hefir annars
vegar orðið að einhverju fleðulegasta og glaðklakkarat-
legasta menningardaðri (kúltursnobbisma), sem þekkist
á bygðu bóli, hins vegar að sefasjúkri hræðslu og inn-
blásnum fjandskap við Jrann hugsunarhátt og þau við-
horf, sem leiða af notkun vélrænna framleiðslutækja.
En hvort tveggja kemur þetta í einn stað niður gagn-
vart þróun félagsmálanna. Menningardaðrið er að basla
Adð að samrýma afgamalt, íslenzkt höldavald í einangr-
úðum dölum við þá menningarhugsjón, sem getur af
sér pólóspil og útlendar yfirstéttar-hundakúnstir. Þetta
er gert í sælli afneitun þess, að Járnöld hin nýja er
gengin yfir allan heim. Sefasýkin, hræðslan, æpir hins
vegar á þá einangrun, sem lánardrotiinsafstaða Breta
gagnvart þessu skulduga fiskiveri hlýtur að virða að
vetfugi. Hitt liggur í augum uppi, að Bretar munu á
sínum tíma kunna bæði kúltúrsnobbunum og andófs-
lýðnum innilegasta hjartans þakklæti fyrir þá aðstoð,
sem hvorir tveggja hafa veitt þedm til þess að tryggja
sér sem varanlegasta lýðskyldu af landinu. Og Bnetinn
er fjölkunnugur í meðferð þessara manntegunda og á
verðlaun við hvers manns hæfi. Gilda trúboðssjóði
handa einum;, hengingarláln handa öðirum, herekipa-