Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Page 5

ÍÐUNN
Þér skáld.
259
Frá gulnuðum bókar blöðum
hin blessaða angan streymir. —
Sem meyjunnar vangi er mýktin í hætti,
er minningar yðar geymir.
Og sjálfur ég lifi þá sælu,
er sál yðar töfraði mest
. . . og stjörnubjört hvolfþekja aldanna yfir
þeim ársal, er hýsir mig þreyttan gest.
— I frama lifðuð þér fæstir
og félluð móðir úr seti.
. . . Þér ættuð að rísa og sjá yður sjálfa
í sóldýrð á Hofmannafleti.
— Þér eruð dýrlingar dagsins,
nú dá yður menn og víf. —
Með andlátsfregninni orðstírinn hófst
— með útfararsálminum jarðneskt líf.
Stefán frá Hvítadal