Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Síða 21

IÐUNN
Lífsviðhorf guðspeltinnar.
275
á Gyðingalandi forðum: »Hann raðar öllu niður með
afli og mildi«.
Sannur guðspekingur sér alla hluti í kringum sig op-
inbera lög og samræmi og breytir sjálfum sér í mynd
þess, sem fagurt er. — Líkt og vorsólin gyllir hauður
og haf og vekur gleði og lofsöngva skepna skaparans,
þannig er og guðspekin ljós, sem breytir öllu útsýni til
batnaðar og vekur lofgerð í brjóstum þeirra, er veitt
hafa henni viðtöku.
Það guðlast getur ekki lengur búið í hjarta manns-
ins, að guð snúi nokkru sinni baki við nokkru barna
sinna, að hann dæmi nokkra sál til eilífrar útskúfunar,
enda þótt hún í blindni sinni óhlýðnist vilja hans. í þess
stað kemur sannfæring um að guð hafi ákvarðað öllum
skepnum sínum, æðri og lægri, eilífa sáluhjálp. Ef vér
rannsökum trúarbrögð mannkynsins, sjáum vér ljóslega,
að sérhver þeirra eru aðeins sem eitt orð af munni
guðs, að hið guðlega áform þarf á öllum siðmenningum
heimsins að halda, til þess að ná takmarki sínu, að guð
hefir þörf á öllum vísindagreinum, hversu efnishyggju-
kendar sem þær kunna að vera, öllum heimspekikerfum,
hversu neitandi sem þau eru, öllum greinum listarinnar,
hve veraldlegar sem þær eru. Á öllu þessu þarf hann
að halda, til þess að kalla fram hjá börnum sínum eðli
sjálfs sín, sem fólgið er með þeim.
Slíkar opinberanir og þessar hljóta að gerbreyta heim-
inum í augum þeirra, sem leggja stund á guðspeki.
Hvert sem maðurinn lítur, hvort heldur er á jörðina,
himnaríki eða helvíti, sér hann sömu guðdómlegu fyrir-
ætlunina að verki; hvort sem hann festir augu á synd-
aranum eða hinum heilaga manni, kristnum manni, Hind-
úa, Múhameðstrúarmanni eða vantrúarmanni, þá sér
hann alstaðar unnið að sama listaverkinu, því, að gera