Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Blaðsíða 54

308
Jól.
IÐUNN
kirkju. Hún var ein þeirra tólf kirkna, er hann hafði
gert — og sennilega honum kærust þeirra allra. —
Dyr kirkjunnar höfðu verið færðar af gafli á hlið. En
hurðir, hurðarjárn, skrá og hurðarhringur — sat óhaggað.
Eg gekk inn í kirkjuna. — Henni hafði verið breytt
í skemmu. Alt það, sem þykir óprýða heimili, ef úti
liggur fyrir augum manna, var þarna saman komið. Á
brott var altari og bekkir. Ég gekk inn í kórinn. Vfir
reis dimmblá kirkjuhvelfingin. — Ég skygndist kringum
mig. — Á gaflinum þóttist ég sjá móta fyrir altaristöflu.
Það reyndist rétt við nánari skoðun. — Á vinstri væng
töflunnar hékk hákarlsruða. — Á hægri væng töflunnar
hékk ullarpoki. Hann var slitinn mjög og gubbaði og
vall úrtýningi víðsvegar.
Ég opnaði altaristöfluna. — Myndirnar kannaðist ég
við. Þær voru af postulum Krists og báru þeir rauða
og bláa kyrtla. —
Mér leið illa. Hér virtist Kristur sjálfur úrelt æfintýr
og postular hans óskilakindur, er nauðsyn bæri til að
auðkenna.
Hvernig var þessu farið?
— Hafði ekki þetta hús verið vígt Drotni? Og hafði
ekki þetta hús verið nefnt: Guðshús? Hafði Drotiinn
nú afsalað sér eignarréttinum? — Eða hafði Drottinn
tekið eitthvað í skiftum fyrir það? Hafði Guð sent ein-
hvern til að gera kaupsamning þann fyrir sina hönd?
Eða hafði Guð engu afsalað sér?
— Ég hraða mér út úr kirkjunni. — Tek hest minn
og ríð úr garði.
— Ég geri ekki ráð fyrir að stíga fæti oftar í Fells-
kirkju. — Guð blessi minningu hennar og þeirra bein,
er að henni hvíla.
Stefán frá fivítadal.