Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Qupperneq 89

IÐUNN
Rúm og tími.
343
kransinum má sjá »áru« þá eða geislahjúp, er umlykur sól-
ina alla og nefnist kóróna. Er hún breytileg og var í þetta
sinn eigi stór. Beindu menn nú einkum athygli sinni að
henni, því ógerla vita menn hvað hún er, og hefir
stjarnfræðingur einn komist svo að orði um hana:
»Því meira sem menn rannsaka hana, því minna virðast
menn þekkja hana«. Telja sumir hana mjög gisið loft eða
eim, en aðrir afar smágert ryk, sem endurkasti ljósi sólar.
Sólmyrkvar hafa afarmikið vísindagildi, því að þá og
eigi endranær, geta menn hindrunarlítið rannsakað gufu-
hvolf sólar — hinnar ótæmandi uppsprettu ljóss og
lífs á jörðu vorri. Beindu menn nú sjónaukum sínum,
ljósmælum, litsjám og allskyns öðrum mælitækjum í átt-
ina til sólar, ef vera mætti að eitthvað fyndist nýtt, eitt-
hvað yrði sannað, eða afsannað, af eldri getgátum. En
veður var yfirleitt óhagstætt, myrkvinn stóð skamma
stund, og sól var lágt á lofti í Norðurálfu. Eigi að síður
telja menn, að rannsóknir þessar hafi borið allmikinn
árangur, en mestan, eins og vænta má, fyrir ýmsa sér-
fróða menn.
Ásgeir Magnússon.

„Þér skáld“ — hið ágæta Uvaeði Stefáns fvá Hvítadal, sem höf.
hefir leyft Iðunni að birta, er eitt af lívæðunum í hinni nýju bók
hans: „Helsingjar“, sem út kemur í sama mund og þetta hefti. —
Mun margt snjallra kvæða í þeirri bók. Verður hennar getið síðar
> Iðunni.