Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Blaðsíða 19

JÐUNN
Alþingishátíðin 1930.
213
þjóð á andlega vísu í viðreisnarbaráttu hins þjakaða
mannkyns.
Stofnun þúsundárasjóðs væri fögur tilraun í þá átt,
og hæfði vel kyni hins konunglega stofns, er hér nam
í öndverðu land.
Þjóð, sem sigrast á örðugleikum slíkum, sem íslenzka
þjóðin hefir gert, hlýtur að vera »guðs útvalin þjóð.«
En hún þaif að trúa því að svo sé, og stefna, án alls
hroka, til starfa, með þá fullvissu fyrir augum.
IV.
Bólað hefir á talsverðum áhuga ýmsra mætra manna
fyrir því, að þau þjóðleg sérkenni, sem fram til þessa
hafa haldið velli, fái sem bezt að njóta sín, og að sum
önnur, sem löngu eru fallin í fyrnsku, verði hafin til
endurreisnar. I þá átt stefnir meðal annars þjóðbúninga-
hreyfingin.
Sumir kunna að líta á alla slíka viðleitni sem úrelta
»rómantík«, utangátta við allan lífrænan hugsunarhátt.
Oðrum kann að virðast, sem fyrirkomulag um klæða-
burð sé einbert hégómamál, — það séu ekki fötin, sem
skapi fólkið. Að vísu má þó öllum vera það augljóst,
hvílík óhemju áhrif hinar ævarandi tízkueltingar hljóta
að hafa á skapgerð og hugsunarhátt alls þorra þjóðar-
innar og þó einkum æskulýðsins. Þar er að verki sköp-
unarsaga, margbrotnari en margur hyggur.
Smekkleysi og hirðuleysi í þessum efnum er sízt bót
mælandi, en eitthvað annað þarfara hlýtur að bíða karla
og kvenna, íslenzkra, hin næstu þúsund ár, en slíkur
auðvirðilegur eltingaleikur.
Sá er einn kostur þjóðbúninga, að þeir hamla nokkuð
á móti örum tízkubreytingum. En hitt er þó höfuð-
Iðunn XII. 14