Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Side 29

IÐUNN
Hneykslið.
223
hrókum á skákborði: Þessi rifji þarna, hinn fari þangað
og þangað. — »En viljið þér, Gunnfríður, hjálpa mér
að fanga á Lambhúsvellinum?« sagði hann, laugardags-
kvöld eitt, seint á engjaslætti.
Þau fönguðu flekkinn, og er því var lokið, var orðið
meira en hálfrokkið. Gunnfríður var að saxa seinasta
fangið, þegar örlagastundin kom yfir. — Ráðsmaðurinn
lagði handlegginn yfir um mitti hennar og logandi til-
finning gneistraði af vörum hans broti úr setningu:
»Gunnfríður, — elskan mín —«.
Hann vildi víst hafa sagt eitthvað meira, en Gunn-
fríður vatt sig af honum, og í næsta vetfangi lét hún
hrífuhausinn ríða á hryggnum á honum. Því næst tók
hún undir sig stökk og var komin hálfa leið heim að
bæ, áður en ráðsmaðurinn gat áttað sig á því, sem
gerst hafði.
Hann lét sér þó ekki lynda þessar málalyktir. Daginn
eftir náði hann tali af ungfrúnni í gestastofunni, og þar
bar hann upp fyrir henni venju-formlegt bónorð. En
hann fékk að hlusta á örðugri undirtektir heldur en
hann hafði getað órað fyrir.
Gunnfríður hló upp í opið geðið á honum og lét
hann skilja það greinilega, hve sekur hann væri um
frumhlaup og fjarstæður. Hún lét hann og skilja það á
sér, og sumt meira en með hálfkveðnum orðum, að
hann þyrfti að vera þrisvar sinnum skemtilegri, fjórum
sinnum gáfaðri og tíu sinnum laglegri til þess, að hún
gæti farið að elska hann eða tæki í mál að verða
konan hans. Að þessu yfirlýstu vatt hún sér út úr stofu-
dyrunum.
Hvílíkur vöxtur! Hvílíkur yndisleiki! sem hvarf honum,
þegar hurðin féll að stöfum. Hann þekti það áður, að