Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Síða 33

IÐUNN
Hneykslið.
227
á, að enginn væri jafn flugsyndur í öllum Eyrarfirði
eins og hún, og þótti furðu gegna, hvað henni hafði
orðið ágengt, »tilsagnarlaust«, eins og það var kallað. —
Þriðji var presturinn.
Eftir að gamli presturinn þarna í Eyrarsveit safnaðist
til feðra sinna, fór fram prestskosning og varð þar hlut-
skarpastur sá af fjórum umsækjendum, sem var ókvænt-
ur; ættaður af fjörru landshorni. Brátt var hann kallaður
»almennilegheitamaður« í sókn sinni og um flest var
hann í góðu meðallagi. En hann fór sér að engu óðs-
lega um útbreiðslu guðsríkis, og þau tvö ár, sem hann
hafði þjónað á þessum slóðum, mátti kalla eitt allsherjar
messufall; auðvitað átti fólkið og tíðarandinn líka mjög
til sakar að svara í því efni.
En hann hafði ekki lengi verið i sveitinni, þegar sýnt
þótti, að hann kynni flestum betur tökin á búskapnum.
Hann hafði þegar sett saman snoturt bú, sem hafði
vaxið vel þessi árin og stóð nú með blóma. Það var því
sagt, að vonum, að »sá« mundi geta valið um stúlkurnar,
þegar þar að kæmi. Með sjálfum sér var hann fólki
öldungis samdóma um þetta atriði, og frá fyrstu veru-
dögum sínum í Eyrarsveit vissi hann og, hvað hann vildi
í því efni. En þá fyrst, er alt var svo snotrað og
snurfusað á prestssetrinu, innan stokks og utan, sem
honum þótti hæfa, þá — leit hann yfir alt, sem hann
hafði gert og sá það var harla gott, og hann sá þar
einungis eina vöntun. — Þá söðlaði hann hest sinn og
reið heim að Höfða.
Presturinn hafði fornt, en þjóðlegt snið á kvonbæn-
unum; hann sneri sér til sýslumannsins.
Sýslumaður var hlyntur málaleitun hans, en kvaðst þó
ekki vilja dylja hann þess, að úrslitin væru gersamlega
á valdi Gunnfríðar sjálfrar; því snerist hún öndverð,