Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Qupperneq 51

IÐUNN
Jóhannes Miiller og höllin í Elmau.
245
sköpun. Það, sem knýr það lil æðri þróunar og auðugra
lífs, er þráin eftir að losna úr viðjum óskópnis og verða
lifandi samfélag samstiltra Iífvera. Alt frá sólarroði hins
fyrsta dags hefir mannkynið háð óslitna baráttu við eigin
óskapnað. Vilt dýrseðlið hefir verið agað með föstum
fyrirmælum og ströngum reglum, siðlausar tilhneigingar
kúgaðar til hlýðni við siðgæðisboðorð. Lög hafa verið
sett um það, hvernig mönnum beri að lifa, svo ekki komi
að sök. 011 trúarbrögð og siðakerfi vinna að þessu sama
marki: að koma fullri skipan á samfélag manna, vinna
sigur á lágum hvötum og temja þjóðum siðlátt líf. Siðir
og hugsjónir og andleg menning öll stefna einnig að
þessu sama marki. Mannkynið hefir borið gæfu til að
eignast fjölmarga yfirburðamenn, sem staðið gátu í
brjóstfylking í baráttu þessari. Mestir þeirra eru hinir
ýmsu trúarbragðahöfundar og siðaprédikarar, sem ávalt
hafa uppi verið.
En þrátt fyrir þessar látlausu tilraunir, sem gerðar
hafa verið til þess að hefja mennina til æðri þroska,
þá halda þeir samt áfram að vera, í insta eðli sínu, sá
hinn sami óskapnaður, sem þeir í öndverðu voru. Alt
skipulag, lög og reglur, trúarbrögð, siðalærdómar, allur
siðferðilegur agi, uppeldi og menning öll hefir að eins
verið neyðarvörn gegn óskapnaði mannkynsins, en hefir
ekki átt mátt til þess að leysa það úr þeim álögum, er
það var í selt, ekki megnað að endurskapa það.
]esús Kristur er aftur á móti dögun nýrrar sköpunar
og endurlausnar. Hann er sproti nýs lífs. í þróunarsögu
mannkynsins innir hann af hendi sama hlutverk sem
hið fyrsta líf, er kviknaði, inti af hendi í þróun náttúr-
unnar. Allir spekingar og trúarbragðafrömuðir, sem
mannkyni hafa fæðst, hafa komið með aragrúa nýrra
siðaboða og trúarsetninga. Klyfjaðir af reglum og fyrir-
Jöunn XII. 16
L