Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Síða 70

264
íslenzk bókagerð.
IÐUNN
fólkið fara að meta þær bækur, er hlæðust upp hjá
því og það hefði hvorki tíma til né áhuga á að lesa?
í bjartsýni sinni ætlast K. A. til, að bækur ríkisfor-
lagsins menti svo smekk manna, að þeir fari að meta
það, sem þeir hafa ekki kunnað að meta áður. Forstjór-
inn geri svo strangar kröfur til íslenzkra höfunda og
velji þannig útlendar bækur til að þýða, að þetta hljóti
að verða. En er líklegt að höfundarnir semji það betri
bækur fyrir ríkisforlag en okkur forleggjaranefnurnar,
að þar verði yfirleitt nokkur munur á? Skrifa ekki höf-
undar yfirleitt eins vel og þeir geta?
Gerum þó ráð fyrir að forstjórinn yrði svo »vitur,
mentaður og víðsýnn«, að honum tækist að velja 18
bækur árlega, sem 4 þúsund kaupendur vildu lesa, allar.
En er það svo víst, að hann næði í 4 þúsund menn,
sem borguðu honum 36 kr. á ári? Þó að víðlesnustu
tímaritin hafi um 2 þús. kaupendur (er »Vaka« búin að
ná því?), þó að útbreiddustu blöðin hafi um 4 þús., er
líklegt fyrir því að náist í 4 þús. kaupendur að 18
úrvalsbókum á ári? Eg þori að fullyrða, að það sé með
öllu óhugsanlegt.
Nokkur undanfarin ár hafa verið krepputímar í Iandi
voru, lítið af peningum í umferð og fjöldi manna, sem
hefir löngun til að eignast góðar bækur, orðið að neita
sér um það. Hitt skiftir þó meiru, að mínu áliti, að
tímarnir eru að breytast. Lestrarlöngunin hjá þjóðinni
er að minka. Það er máske af eðlilegum ástæðum og
þýðir ekkert að sakast um það. Samgöngurnar eru að
batna og umferð að aukast, blöðin stækka og þeim
fjölgar, bíóin færast í aukana, útvarpið — sem raunar
er dautt og vonandi rís aldrei upp aftur, — alt er þetta
til þess að glepja menn frá bóklestri. Það má jafnvel