Hlín. - 01.04.1902, Blaðsíða 84
74
í heiminum við þann iðnað á þeim og þeim tíma.
3. Að sérhvert slíkt iðnaðarfyrirtæki sé rekið af þeim
manni eða mönnum, sem hafa næga þekkingu og
ráðvendni, og önnur nauðsynleg skilyrði til að stjórna
slíkum iðnaði svo vel, sem framast má verða.
4. Aðslíkiðnaðarfyrirtæki séu sem allra fæstíhverri
iðnaðargrein í landinu, — og er þetta sérstaklega
áríðandi, þar sem landið er fámennt og viðskiftamagn-
ið lítið, eins og er hér á landi.
5. Að engar innlendar iðnaðarvörur þurfi að verða lands-
mönnum dýrari en samskonar vörur jafngóðar hlytu
að verða innfluttar frá útlöndum ódýrastar á sama
tíma, hvort sem verkefnið er framleitt innanlands eða
innflutt frá útlöndum.
6. Að landsstjórnin tryggi innlendum iðnaðarstofnunum
viðskifti landsmanna með tollum á samskonar að-
fluttum vörum frá útlöndum, eða með verðlaunum,
gegn því skilyrði, að varan yrði seld svo lágu til-
teknu verði til landsmanna, sem framast væri unt;
og ekki hærra en samskonar vörur frá útlöndum ó t o 11-
aðar annars gætu verið.
7. Að fullnægja, samkvæmt því, sem að framan
er sagt, sem mest unt er, innlendu viðskiftaþörf-
inni með innlendum iðnaði í öllum greinum.
Þessar meginreglur, sem nú voru framteknar, gilda
um allskonar iðnað yfir höfuð að tala undir öllum vana-
legum kringumstæðum, hvar sem er í heiminum, hvort
sem efnið til iðnaðarins er framleitt í landinu sjálfu
eða aðflutt frá útlöndum. En eiginlegra og réttara virð-
ist þó það, að meta meira þær tegundir iðnaðarins, sem
tilheyra þeim afurðum, sem landið gefur af sér, held-
ur en þær, sem tilheyra þeim afurðum, sem landið
gefur ekki af sér og því verður að flytja að frá öðrum