Kirkjuritið - 01.04.1948, Blaðsíða 8

ÍÓ2
KIRKJURITIÐ
og það er næstum því eins og maður heyri sífellt kveða við
hrópið: Allt þitt skal vera mitt-----ég verð að eignast
aðgang að öllum þeim gæðum, sem fáanleg eru, hvað sem
öðrum líður.
Fyrir skömmu heyrði ég greindan og athugulan mann,
sem sjálfur hefir starfað mikið að málum sfns héraðs, ræða
um það, hvílíkt alvöruefni væri hinn sívaxandi skortur á
ungum mönnum, sem vildu leggja fram krafta sína án end-
urgjalds í þágu góðra málefna. Nú væri venjulega fyrst
spurt: Hvað ber ég úr býtum fyrir þátttöku í þessu eða
hinu?
Okkur hefir ekki lærzt ennþá að gera kröfumar fyrst og
fremst til sjálfra okkar, snúa hrópi dagsins við og segja:
Allt mitt er þitt, og ganga þannig sem starfandi bræðra
félag fram í baráttunni fyrir fullkomnari og betri heimi.
Við erum jafnvel farnir að týna því litla, sem við kunnum
einhvern tíma að hafa áunnið í þeim efnum, höfum yfir-
leitt gleymt því, að við erum ráðsmenn aðeins, en ekki
eigendur og húsbændur, ábyrgðarlausir í rekstri okkar
gagnvart öðm en eigin geðþótta.
Það er sagt, að eignakönnunin, sem nú er gerð hér á
landi sé til þess að fá fram í dagsljósið þær eignir, sem
stungið hefir verið imdan skyldunum við almenning —
við íslenzku þjóðina. Og fullvíst er talið, að það sé ekki
svo lítið. Mikill meiri hluti þjóðarinnar mun viðurkenna,
að þetta sé af nauðsyn gert. Það bendir okkur á, að orð
ameríska rithöfundarins túlki viðhorf fleiri en landa hans
einna saman til jarðneskra verðmæta.
En hér er það hugsunarhátturinn, stefnan, sem á bak
við býr, sem skiptir máli miklu fremur en fjármunirnir
sjálfir, sem að er leitað. Gefur ekki sú ákæra um óheil-
indi, sem felst í nauðsyn slíkra aðgerða, tilefni til alvar-
legrar umhugsunar? Er hugtakið trúmennska að hverfa
í hóp þeirra fornu dyggða, sem innan skamms verður lit-
ið á sem afkárahátt fáfróðra fyrri kynslóða?
„Enginn þjónn getur þjónað tveimur herrum, því að