Kirkjuritið - 01.04.1948, Blaðsíða 64

158
KIRKJURITIÐ
meginkenningar Fjallræðunnar um ofbeldislausa baráttu
með vopnum hógværðarinnar, kærleikans og fúsleikans
til að þjást og þjóna, vinnur þessi indverski maður, sem
raunar var andlegt ofurmenni, milljónir og tugi milljóna
manna í viðkvæmustu málum þeirra: baráttunni fyrir þjóð-
frelsi og daglegu brauði.
Þegar Gandhi hóf ungur baráttuna fyrir mannréttind-
um og lífshamingju eitt hundrað og fimmtíu þúsund Ind-
verja, sem búsettir voru í Suður-Afriku, skeði eitt af
kraftaverkunum í mannkynssögunni. Búar réðu landinu
og þröngvuðu kosti hinna aðkomnu Indverja á alla lund,
svo að þeir voru allslausir og ánauðugir undir stjórn þeirra.
Foringi þessara ánauðugu manna gerðist Gandhi 24 ára
gamall. Þennan kúgaða, hungraða og ómenntaða lýð ól
hann svo upp á skömmum tíma, að hann kenndi þeim
að skilja hugsjónir sínar, kenndi þeim að afneita hvers-
konar ofbeldi gegn kúgurum sínum og stefna að mark-
inu eftir vegi hógværðarinnar, þjáningarinnar og kær-
leikáns. Þessa menn leiddi Gandhi ekki út á vigvöll-
inn gegn kúgurunum, heldur tugþúsundum saman í gegn
um sjálfsafneitun í fangelsi og fjötra. Spekingar Vestur-
landa og forráðamenn Búanna hlógu að heimsku þessa
undarlega leiðtoga, sem notaði aldrei tækifærin, sem buð-
ust til þess að hrifsa réttinn handa skjólstæðingum sínum,
heldur gekk glaður í fararbroddi þúsundanna inn í fang-
elsin. En Gandhi hafði séð lengra en hyggindamenn heims-
ins, og Kristslundernið sigraði, svo að eftir 20 ár fengu
hinar kúguðu 150 þúsundir fulla leiðrétting mála sinna,
og Gandhi sneri sem sigurvegari aftur heim til Indlands.
Þá dóu mörg bros á vörum þeirra, sem trúað höfðu á of-
beldið, en þvi nær eini maðurinn á Vesturlöndum, sem virð-
ist hafa skilið Gandhi á þessum árum og stefnu hans, var
skáldjöfurinn rússneski, Leo Tolstoj. Honum, hinum mikla
Kristsdýrkanda, var ljóst, að hér var verið að lifa leynd-
ardóm Fjallræðunnar, og hann stóð á þessum árum í stöð-