Kirkjuritið - 01.04.1948, Blaðsíða 68

162
KIRKJURITIÐ
vandan Farísea að þola bersynduga konu í húsum sínum.
En þetta áform hefir skyndilega vikið fyrir þeirri hugsun,
að hér byðist ágætt tækifæri til þess að sjá, hvort þessi
Jesús væri sá maður, sem hann þóttist vera. Ef hann var
spámaður, myndi hann þegar í stað vita, að konan, sem
kraup við fætur hans, var bersyndug, og þá myndi hann
vafalaust taka af Símoni ómakið, og segja konunni að
hypja sig á burt. — Enginn vammlaus og sómakær maður
gæti verið þekktur fyrir, að eiga nokkuð saman við slíka
manneskju að sælda.
„Símon! ég hefi nokkuð að segja þér“. Það eru fyrstu
orðin, sem Jesús mælir eftir að konan kom inn. — Hann
hefir setið þögull og afskiptalaus, lofað geðshræringu
hennar að fá óhindraða útrás, og augu hans hafa stöðugt
hvílt á húsráðandanum. — „Símon! ég hefi nokkuð að segja
þér.“
„Seg þú það, herra.“
„Lánardrottinn nokkur átti tvo skuldunauta. Annar
þeirra skuldaði honum fimm hundruð denara en hinn
fimmtíu. Nú er þeir áttu ekkert til að borga með, gaf
hann þeim báðum upp. Hvor þeirra skyldi nú elska hann
meira?“
Símon svaraði og sagði: „Ég hygg sá, sem hann gaf
meira upp.“
Og Jesús sagði við hann: „Þú ályktaðir rétt.“ Síðan
sneri hann sér að konunni og sagði við Símon: „Sér þú
konu þessa? Ég kom í hús þitt og þú gafst mér ekki vatn
á fætur mína — en hún vætti fætur mína með tárum sín-
um og þerrði þá með hári sínu. Þú gafst mér ekki koss;
en frá því ég kom inn hefir hún ekki látið af að kyssa
fætur mína. Ekki smurðir þú höfuð mitt með olíu, en
hún hefir smurt fætur mína með smyrslum. Þess vegna
segi ég þér: Hinar mörgu syndir hennar eru fyrirgefnar,
því að hún elskaði mikið. En sá elskar lítið, sem lítið er
fyrirgefið.“ Og hann sagði við konuna: „ Syndir þínar eru
fyrirgefnar — far þú í friði.“