Kirkjuritið - 01.12.1951, Blaðsíða 42

292
KIRKJURITIÐ
en aukið samstarf þeirra frá því sem það nú er á sviði
andlegru málanna ætti að geta orðið kristilegri menningu
ávinningur. Einn fundur á ári auk héraðsfundar, þar sem
allir prestar sýslunnar kæmu saman, mundi gera mikið
gagn. Dagurinn yrði þeim námsskeið, uppörfun og orku-
gjafi, og auk þess gagnlegur undirbúningur undir hina
almennu landsfundi presta.
Þær leiðir, sem hér að framan hefir verið bent á, eru:
1. Kristileg æskulýðsfélög.
2. Aukið samstarf heimila og presta.
3. Vegleg kristileg samkoma í sambandi við héraðs-
fundi.
4. Kirkjudagur.
5. Aukið samstarf presta innan héraða.
Mér skilst, að allar þessar leiðir séu spor í rétta átt.
Auðvitað verða þessar tillögur dldrei annað en orðin tóm,
ef prestarnir láta sig þœr engu skipta.
Eins og nú er ástatt, mun þeim presti, er hverfandi
lítið starfar að kristindómsmálum utan ramma kirkju-
veggjanna, seint ganga að verma og rækta hinn andlega
jarðveg sóknarbarna sinna.
Þrátt fyrir þekkingu, tækni og efnalegar allsnægtir,
verður maðurinn alltaf sem óvita barn, á meðan hann
ekki vill vera í fylgd með Kristi.
Vestur-lslendingar hafa stundum nefnt Island landið
helga. Ef íslenzka þjóðin trúir á sigur hins góða, og vinn-
ur einhuga og samstillt að því með prestunum í broddi
fylkingar, að þetta verði réttnefni, þá er hún á leiðinni
til þeirra sigurhæða að geta orðið öndvegis þjóð í sið-
gæði og kristilegri menningu. Þá er hún sannarlega að
vinna að uppfyllingu þessarar óskar:
„Ágætust auðnan þér
upplyfti, biðjum vér.“
Þessi framför þarf ekki útlendan gjaldeyri, aðeins við-
eigandi hugarfarsbreytingu, en framtíð og hamingja þjóð-