Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1951, Síða 95

Kirkjuritið - 01.12.1951, Síða 95
BRAUÐIN OG FISKARNIR 345 að metta marga svanga munna. Örbirgðin ógnaði ungu hjón- unum, ægileg örbirgð, sem skar að innstu hjartarótum. Börnin voru hraust og sterkbyggð. Jónas horfði á þau, hreykinn á svip. En María hugsaði um þau með ástríðukenndri ástúð, sem olli henni þjáningum og þreytu. Stundum sá hún fannhvít segl svífa yfir vatninu áleiðis til Tíberías, og henni varð hugsað til Leu systur sinnar. Aldrei hafði hún komið aftur, svo að allt hlaut að hafa orðið eins dásamlegt og hana dreymdi um, áður en hún fór. Jafnskjótt og Markús litli, elzti drengurinn komst á fót, tók Jónas hann með sér í bátinn. Og þegar hann var tólf ára, var honum leyft að fara til Kapernaum til að selja fisk. Kvöld nokkurt kom hann heim mjög æstur. „Ég gat naumast selt fiskinn", sagði hann. „Það var enginn heima, en allt í einu sá ég fjölda manns standa við húsið hans Símonar. Gatan var alveg troðfull af fólki. Ég reyndi að kom- ast í gegn, en enginn komst að dyrunum. En rétt í því sá ég fjóra menn, sem báru rúmflet á milli sín. Þeir fóru fram hjá, þar sem ég stóð, og ég sá veikan mann í fletinu. Hann virtist alveg máttlaus. Þeir reyndu að komast inn í húsið, en þegar það var ekki hægt, vegna fólksfjöldans, þá komust þeir upp þrep, alla leið upp á þak, losuðu nokkrar þakskífur og létu sjúklinginn síga niður í húsið. Þar kve vera einhver meistari, sem læknar. Og eftir skamma stund kom veiki maðurinn gang- andi, óstuddur, út á götuna. Meistarinn hafði læknað hann." „Farðu að borða kvöldmatinn þinn, Markús," sagði María þreytulega. Þetta hafði verið leiðinlegur dagur. Jónas var forvitnari. „Hvernig leit þessi meistari út?“ spurði hann. „Ég veit það ekki, ég sá hann ekki", sagði Markús litli. En ■'tlu seinna sagði hann þeim söguna um lækningu sonar hundr- aðshöfðingjans í Kapernaum. i>Ég verð að sjá þennan meistara", sagði hann. En það var allt annað og þýðingarmeira, sem María hafði uni að hugsa þetta kvöld. Hún hafði frétt frá Leu, sem var nú hamingjusöm og auðug. Hún var enn ógift og vann hjá sama vinnuveitanda sem hún byrjaði hjá.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.