Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1951, Side 95

Kirkjuritið - 01.12.1951, Side 95
BRAUÐIN OG FISKARNIR 345 að metta marga svanga munna. Örbirgðin ógnaði ungu hjón- unum, ægileg örbirgð, sem skar að innstu hjartarótum. Börnin voru hraust og sterkbyggð. Jónas horfði á þau, hreykinn á svip. En María hugsaði um þau með ástríðukenndri ástúð, sem olli henni þjáningum og þreytu. Stundum sá hún fannhvít segl svífa yfir vatninu áleiðis til Tíberías, og henni varð hugsað til Leu systur sinnar. Aldrei hafði hún komið aftur, svo að allt hlaut að hafa orðið eins dásamlegt og hana dreymdi um, áður en hún fór. Jafnskjótt og Markús litli, elzti drengurinn komst á fót, tók Jónas hann með sér í bátinn. Og þegar hann var tólf ára, var honum leyft að fara til Kapernaum til að selja fisk. Kvöld nokkurt kom hann heim mjög æstur. „Ég gat naumast selt fiskinn", sagði hann. „Það var enginn heima, en allt í einu sá ég fjölda manns standa við húsið hans Símonar. Gatan var alveg troðfull af fólki. Ég reyndi að kom- ast í gegn, en enginn komst að dyrunum. En rétt í því sá ég fjóra menn, sem báru rúmflet á milli sín. Þeir fóru fram hjá, þar sem ég stóð, og ég sá veikan mann í fletinu. Hann virtist alveg máttlaus. Þeir reyndu að komast inn í húsið, en þegar það var ekki hægt, vegna fólksfjöldans, þá komust þeir upp þrep, alla leið upp á þak, losuðu nokkrar þakskífur og létu sjúklinginn síga niður í húsið. Þar kve vera einhver meistari, sem læknar. Og eftir skamma stund kom veiki maðurinn gang- andi, óstuddur, út á götuna. Meistarinn hafði læknað hann." „Farðu að borða kvöldmatinn þinn, Markús," sagði María þreytulega. Þetta hafði verið leiðinlegur dagur. Jónas var forvitnari. „Hvernig leit þessi meistari út?“ spurði hann. „Ég veit það ekki, ég sá hann ekki", sagði Markús litli. En ■'tlu seinna sagði hann þeim söguna um lækningu sonar hundr- aðshöfðingjans í Kapernaum. i>Ég verð að sjá þennan meistara", sagði hann. En það var allt annað og þýðingarmeira, sem María hafði uni að hugsa þetta kvöld. Hún hafði frétt frá Leu, sem var nú hamingjusöm og auðug. Hún var enn ógift og vann hjá sama vinnuveitanda sem hún byrjaði hjá.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.