Kirkjuritið - 01.07.1963, Side 50

336
KIRK.JUKITIÐ
Hlusta laiul er hljómar lúður
lielgra tíða í sögn og kvæðum;
lilusta, þegar kirkjan kallar
kliðmjúkt eins og fugl á engi,
liver á fegri fiðlustrengi
fölum þegar degi hallar?
Þá er stoð að lieyra hljóma
lielgra orða vers og bænir,
þegar dimmur dauðinn rænir
dagsins sól og fjallablóma;
hlusta enn á liorfnra alda
liljóðan nið frá Skálholtsstóli,
gnæfir liún á grænum hóli
göfug móðir landsins kalda.
Móðir græð þú mein og kvíða
minnar þjóðar á villudögum,
lif í fólksins ljóði og sögum
lifandi orð og sólin blíða,
glæsileg sem roðnust rósa,
regn á þurrum akurlöndum,
melgresi á svörtum söndum,
sólarbirta á ineðal Ijósa,
þú ert kirkja mætust móðir
mun ég þína vegi ganga
seinna er ég legg í langa
lestarferð á liuldar slóðir.