Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 21

a kom til min einn gamall karl,
°9 skjálfhentur lagði ég nú töngina
a tönnina og um leið datt tönnin.
Var það eina, sem ég afrekaði
1 tannlœkningum. — Ólafur hlœr við.
Að loknu náminu vestra starfaði
Ólafi
aða
Ur um skeið meðal íslenzkra safn-
vestur við Kyrrahaf, en haustið
, '< tyrir réttum fimmtíu árum, fór
hann ti| Kí
ana.
vik sem þá hét Herborg Elde-
' tok hins vegar kennarapróf sitt
°9 síðan stúdentspróf, kenndi því
CSst eitt ár heima í Noregi, en var
end til Kína árið 1923. Starf hennar
k- 1 ryrstu að annasf kennslu fyrir
þ°rn kristniboðanna í Lao-Ho-Ko. Og
°r bar þá aftur saman fundum
Þeirra Ólafs.
ó"U^^0rnan ' ^ína var er^'á- kiI
sta -°9 s^álmöld var ! landinu öll
^ r sar þeirra hjóna þar. Rœningja-
að ,'n9'nn Hvlti Úlfur, sem mest hafði
veðið 1914, var raunar úr sög-
^ n n i p—. i
rcp ■ CR bor9arastyrjöld geysaði, og
^aingjar fóru með ófriði í stórum
frá^ k*71- °9 eirðu engu. Ólafur segir
Pvi, er her sat um borgina, þar
H"1 Þau voru búsett:
^ ^eir tóku borgina að lokum.
Verri nóttu var barizt. Háir múr-
SeJ0ru kringum borgina, og þeir,
þá , V°ru varnar skipuðu sér á
áard °*S S^'r ^an9an f'1710 °9 m'kla
í b ruddust umsátursmenn inn
va °r9'na snemma morguns. — Þá
hr;g.e'ns °9 óveður dyndi yfir. Skot-
að t'Hp ®'umá'- Og að launum fyrir
að ^i0 Þor9'na fékk herinn að rœna
irnir - S'nn' ' ÞrÍá daga. Hermenn-
°9 \ Ser einkennismerki
^adu og kveiktu í húsum. Þeir
rœndu öllu alls staðar, í verzlunum,
bönkum og á heimilum. Þeir sópuðu
út með sér frá okkur, því, sem þar
var að hafa, tóku af okkur hringana
auk alls annars.
Allt frá því aS Jesús ferSaSist
Við fáum að skyggnast dálltið í
myndasafn þeirra hjóna. Það vekur
margar minningar meðal annars um
kennslustarf Herborgar. Norskan var
erfiðust, segir hún. Kínverskan varð
börnunum tamari en norska. Þeirra
eigin börn töluðu f. d. gjarna kín-
versku heima, þótt þau, foreldrarnir,
svöruðu þeim á norsku.
Ég hef máls á því, að margir þeir,
sem ókunnugir eru kristniboði, muni
gera sér þá hugmynd, að kristniboðar
séu einkum að vinna llknarstarf. Síðan
spyr ég, hvort hugmyndir kristniboð-
ans sjálfs séu fjarri raunveruleikan-
um, þegar hann kemur fyrst á akur-
inn. Þau svara þv! til, að þeim hafi
verið allvel kunnugt starfið af frétt-
um, áður en þau fóru sjálf til Kína,
og Ólafur bendir á, hversu kristni-
boðsstarfið sé ! eðli sínu alltaf ná-
kvœmlega eins allt frá því, að Jesús
ferðaðist um borgir og þorp. Hann
kenndi ! samkunduhúsunum, predik-
aði fagnaðarboðskapinn um ríkið og
lœknaði. Þannig er alls staðar unnið
að kristniboði. Kristur sjálfur lagði
grundvöllinn að þvl.
Við kollegar spyrjum margs, m. a.
um vakningarnar, sem urðu í K!na
um 1930, ennfremur um upphaf
norska kristniboðsins þar, kínversku
nám o.fl.
19