Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 49

?p' sól mín, nú og
há» lát
hljóma
l, hg hef oft hugsað um, að það
v vera erfitt á stundum, að
^e'ta slíku starfi eða fyrirtœki sem
r^g^'k^ðssambandinu forstöðu —
Þq6 Q^r' ^e'rr' ábyrgð, sem á hvílir.
Q bljóta að koma áhyggiustundir?
Biami hlœr við.
x i ^a, hvað á ég að segja?
^Vggjustundir? Náttúrlega brá okk-
I .QshaPlega, þegar seinni gengis-
á, unin kom. Við eigum að senda
Veðna upphœð í erlendum gjald-
þeir' °? á einu ári tvöfaldast tala
0 'rra 'slenzku króna, sem við þurf-
kl í-1655 að geta staðið við skuld-
lngar. Það er kominn nóvember-
Se'j3nuður' árið er að líða út, þegar
nr)i gengislcekkunin kemur. Hvern-
9 verðu,- þá unnf ag af|a tvöfa|dra
kna nœsta árið?
Icerzt ''áur ^urðu fljótt hjá, þegar
0n- hefur að hvíla í fyrirheitunum,
Qu* Qr^ er á þau furðuverk, sem
hoð'ð e^Ur 9ert- ha s®st' kristni-
oft ' er ekki manna verk. Ég hef
ste °9 se9' enn: B'n
fe r asta staðfesting, sem ég hef
Ser^', a því, að Guð sé til, er það,
kri heh fengið að sjá gerast fyrir
QðSniáaS. Það er ekki manna verk,
haf SSS' arl'tl' hópur hér á landi skuli
sem° |en9'^ það fé og þann liðsstyrk,
Porf var á hverju sinni. Þess
r69na hverfur kvíðir
k
emur
inn, sem snoggvast
eins og dögg fyrir sólu að
r9ni dags.
Ie'karnir.
~~~ Já
Gleðin er sem sé meiri en erfið-
Íá, já, já.
— Gœtirðu nokkru svarað því,
hver vœri stœrsta gleðistund, sem þú
hefðir lifað í kristniboðsstarfinu?
Þeirri spurningu svarar Bjarni, sem
œvinlega er manna rólegastur og
kyrrlátastur í tali, snöggt og skýrt með
jái.
— Já, við höfðum í tvö ár reynt að
fá yfirfœrslu til þess að geta sent
Jóhanni Hannessyni peninga, þegar
hann var í Hong Kong. Það var eftir
stríð. Þá var hér eitthvað, sem hét
fjárhagsráð og skammtaði allt. Og
við höfðum alltaf fengið nei. Af hálfu
nefndarinnar var alltaf neitað í trausti
þess, að Norðmenn mundu ekki láta
hann deyja úr hungri.
Svo sœkjum við um að fá að
byggja kristniboðsstöðina i Konsó.
Upphœðin, sem til þurfti, var þrjátíu
og sjö þúsund krónur, eins og gengi
íslenzku krónunnar var þá. Umsókn-
inni var illa tekið. En þá var formaður
í fjárhagsráði séra Magnús Jónsson,
prófessor. Og hann tók málið upp á
sína arma, reyndi að sýna þeim hin-
um fram á, að þeir gœtu ekki verið
þekktir fyrir að neita því fólki, sem
vildi leggja slíkar fórnir á sig, um
yfirfœrzlu á þrjátíu og sjö þúsundum.
Og hann fékk þá til að samþykkja.
Þó var það ekki gert nema með þvi
skilyrði, að upphœðin yrði yfirfœrð á
tveim árum.
Ég fór síðan niður í Arnarhvol að
sœkja svarið. Ég fœ bréf í hendur og
tek það upp, og þar stendur, að hér
með sé veitt leyfi til að yfirfœra til
byggingar íslenzkrar kristniboðsstöðv-
ar þrjátíu og sjö þúsund og sex
hundruð íslenzkar krónur, enda yfir-
fœrist upphœðin á tveim árum.
47