Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 59

Þaö evangelíum,
sem fátækum boöað veröur
^u hef ég svo með fóum orðum sagt, brœður mínir, hvílíkt að sé það
evangelíum, sem fátœkum boðað verður. Þennan veg gekk Jesús til að
eita að þeim, sem annað hvort harmþrungnir voru og sundur kramdir
1 fnótlœtinu eður sœrðir og lemstraðir af tilfinningu syndara. Hann hafði
ekkl mörg orð við hina bersyndugu í Símons húsi, hann tók orðalaust
^ennar forsvar á hendur og sagði, að henni fyrirgœfust hennar mörgu
syndir, af því hún elskaði mikið (Lúk. 7). Hann skipti ekki mörgum orðum
hina blóðfallssjúku, er gekk bak til við hann og snerti fald hans
klœða, hann sagði alleina: Vertu hughraust, mín dóttir, þín trúa gjörði
P'9 heilbrigða (Matt. 9). Hann hafði og ekki langort við hinn limafalls-
slúka, er þeir (étu síga ofan af þakinu niður fyrir hans blessaða fœtur,
Þann reisti hann strax upp með þessu huggunarorði: Vertu hughraustur,
sonur, þér eru þínar syndir fyrirgefnar (Matt. 9). Hann átaldi ei stórum
órkonuna, til hverrar hann sagði: Kona, hefur nokkur fordœmt þig?
n hún kvað nei við. Þá sagði hin eilífa gœzka: Svo fordœmi ég þig
ekki heldur, far burt og syndga nú ei framar (Jóh. 8). Enginn er þvilíkur
Guðs velgjörningur af öllum þeim fjölda, sem hans föðurleg náð hefur
Máð syndugum mönnum, sem þessi: Enginn hungraður verður svo feginn
a® eta, enginn þyrstur að drekka, enginn nakinn að klœðast, enginn
Preyttur að hvílast, enginn útlœgur að ná landsvist aftur, enginn sjóhrak-
lnn landinu, enginn sjúkur batanum, enginn þrœll frelsinu, enginn fjötr-
aður lausninni, svo sem fátœkur verður evangelíó og einn syndari, sem
eir>skis von á nema eilífra helvítis písla, svo sem hann verður því feginn,
Se9i ég, a5 Guðs náðar Ijós skín í hans hjarta, svo að hann sér með
trúarinnar augum, að hans syndir kvittar eru. Ó, herra Jesú Kriste, þú
Sak'ausa lamb Guðs, sem ber allar veraldarinnar syndir, kenn þú oss
a5 þekkja vorn óverðugleik, drag þú skýluna frá vorum döpru augum,
SV° a5 vér mœttum sjá vora blygðan, straffa þú syndina í oss með
SQnnri iSran og angri hjartans fyrir það illa, sem vér frá barnœsku vorri
°fum drýgt á móti þér, og þá vér erum svo niður slegnir í hjörtum
V°rum og þin volduga hönd er oss svo sterk orðin, þá rétt oss aftur þina
náðarhönd, að vér ei sökkvum í djúp örvœntingarinnar, heldur forlátum
°Ss þar upp á, að þú sért oss af Guði gefinn til réttlœtis, til helgunar
a9 eilifrar endurlausnar (I. Kor. 1). Bœnheyr það, herra, fyrir þina for-
Þénas»u. Amen.
r Predikun meistara Jóns Vídalíns á þriðja sunnudag i aðventu.
57