Kirkjuritið - 01.12.1971, Side 73

Bókaf
regmr
Hnefill ASalsteinsson:
Kr|stnitakan Á ÍSLANDI
Alrnenna bókafélagið 1971
B(5|< k
^ pessi er ánœgjuleg nýjung í bók-
G^nntum okkar hin síðari árin. Fer
Um fyr'r kirkjusögulegum rit-
hina S'^an biskup Helgason reit
bi pi ^reinagóðu kristnisögu sína i 2
Min UlTl a íslenzku og dönsku.
6r a má einnig á œvisögur hans,
fróg°r.U^ me® rniklum kirkjusögulegum
VQ|.r e^irmaður Jóns Helgasonar var
Qg nn til Háskólans, þótti sjálfsagt,
efn'UrnSœ^^enc^ur senc^u ritgerðir um
h|ýtuUr,kirkiusögu. Kristnisaga íslands
gag ravQHt að vera einn meginþáttur
stúd rCB^'nams °9 vœri eðlilegt, að
Qn e.ntar 9œtu valið sér kjörsvið inn-
s| 'rMusögunnar og vœri þeim þá
isfr ^við eitthvað i Gamla-testament-
Ver^ UtTl,' hebreskuna. Varla
Bók ien9t/ guðfrœðinnar.
|6gs° ^ans Hnefils er mjög trúarsögu-
Iítt l ,n's °9 er sá, sem hér ritar, þar
er m t'1710' ^a^inn </Undir feldinum"
Snert'j ''Vœ3ur hvað innlegg höfundar
a$ L , ' Ul segir: „En öll rök hníga
í ke Vl' a® viðleitni hans hafi beinzt
sínUrnSa att; hann hafi undir feldi
ramið einhverskonar spásagn-
aratferli, og það hafi því ekki verið
eigin hugsanir, sem hann rakti fyrir
þingheimi á Lögbergi „nœsta dag,
heldur goðsvar" (bls. 141). Átt er við
Þorgeir Ljósvetningagoða.
Hér verður ekki beinlínis tekin af-
staða til þessarar kenningar, en rœtt
nokkuð um kristnitökuna almennt og
bók Jóns Hnefils notuð sem tilefni.
En aðaltilefni er einnig, að kristni-
takan hlýtur að vera presti, sem dval-
ið hefur á Þingvöllum á annan áratug,
allmikið umhugsunarefni, þótt í þing-
sölum hafi heyrzt þœr raddir, að
presti vœri ekki til þess trúandi að
gœta staðarins. Oft hlýtur Þingvalla-
prestur að verða að víkja að kristni-
tökunni, er hann segir jafnt erlendum
sem innlendum gestum sögu staðar-
ins. Kristnitakan er vissulega heill-
andi viðfangsefni og eiginlega alltaf
tímabœrt.
Jón Hnefill Aðalsteinsson vandar
þetta verk sitt. Hann kostar mikils til
undirbúnings m. a. tveggja ára dvöl
við Uppsalaháskóla. Allmikillar fyrir-
greiðslu nýtur hann opinberra aðila,
en drýgstur verður áhugi ungs manns.
Höfundur leggur áherzlu á rótfestu
heiðins siðar á íslandi, en varla gœtir,
sem skyldi hins kristna þáttar.
Völuspárritgerð dr. Sigurðar Nor-
dals kemur ekki nœgilega til skila.
71