Kirkjuritið - 01.06.1972, Side 22

Mér er alveg ógleymanlegt, þegar
séra FriSrik kom marsérandi með
strákana niður brekkuna. Ég hafði
mjög gaman af að horfa á það.
— Þeir sóttu kirkju, þegar messu-
dagur var í Saurbœ?
— Alltaf í öllu sœmilegu veðri.
Þeir komu gangandi, og þetta var
langt fyrir aumingja strákana. Ég
dáðist oft að því, hvað þessir litlu
drengir voru prúðir að sitja undir
langri messu.
— Þótti þér mismunur á trúrœkni
eða viðhorfum fólks í Hvalfirði og í
Fljótshlíð?
— Lengi lék nú það orð á og Þ°
fremur um Borgarfjörð, að Borgfirð-
ingar vœru ekki sérstaklega kirkju-
rœknir. Ég held, að það hafi nU
batnað. En þetta voru aðrir tímcn'/
og ég held, séra Guðmundur, að það
hafi aldrei verið öllu erfiðara að vera
prestur heldur en á árunum milli 3®
og '40. Úr því fannst mér þetta alltaf
vera að batna. Svo kom stríðið, °9
það breytti líka miklu. Viðhorfið til
altarissakramentisins var t.d. giar'
breytt frá því, sem áður var, í 1°^
prestsskapar míns.
— Saurbœr hefur náttúrlega orkað
116