Kirkjuritið - 01.06.1972, Síða 35

u|lcigt úr latínu og þýzku. Hverja
SQlrnabók eg nú eftir þess sóluga
°9 lofliga herra leyfi og privilegio,
°nungs Frederiks (hvers minnig sé í
e' 'hri gleði), hef eg í nafni Drottins
,10 a prent útganga með lagi og
n°tunn til þeirra sérlegustu og ókunn-
^9ystu sólma, svo sem eg hef getað
1 fl1 vegar komið, öllum íslands
'nnb
Það
Vggjurum til gagns og góða, sem
vilía þiggja.
Vrst til þess að heiðra, lofa og
dýrka
Guð almóttugan með þessum
skiljanlegum andlegum visum og
lr s°ngvum, sem diktað hafa heilag-
h' 9arr|lir forfeður og þeir frómir guð-
fr,Ced<dir menn í Þýzkalandi og aðrir
að '.r 17160,1 og til eins vitnisburðar,
þa ^rir ^uðs nað °9 mildi höfum
Cn sama lœrdóm og Guðs orð,
við SSrn ^eir- eins Þakkiœtis
0s$ ^uð- Til að útdrífa og reka fró
st *.^i°i:uiinn og hans óra og þar í
Guðinn QS lokka og laða að oss
GugS h6ilaga engla, jó, að sönnu
tteðFSi<tlii:an- Item: Til að jóta og
ijós' ienna Guð opinberlega og í
rnóVi °ta V°ra kristile9a tru bœði fyrir
^num, englum og djöflum.
sernern: Til þess að vor ungdómur,
hne- nóttúrunni er nœsta mjög
Vonn bégómans og til hins
Orðj ° rncetti frœðast hér af í Guðs
sinn °,^ icera °ó lofa og dýrka Guð,
I skaPara.
rq^nj1^1 a® útrýma hryggð og hug-
Qnjr ' a®rar ónytsamlegar hugs-
oft saurugar hugrenningar, sem
^omQ j mannsins hjarta.
Ieg0- síðustu til þess, að af mœtti
tron^^ ^eir ónytsamlegu kveðlingar,
°9 fornmanna rímur, man-
söngvar, Amors vísur, brunakvœði,
hóðs og hugmóðs vísur, og annar
vondur og Ijótur kveðskapur, klóm,
níð og kerskni, sem hér hjó alþýðu-
fólki framar meir er elskað og iðkað,
Guði og hans englum til styggðar,
djöflinum og hans órum til gleðskap-
ar og þjónustu, en í nokkru kristnu
landi öðru, og meir eftir plagsið heið-
inna manna en kristinna, ó vökunótt-
um og öðrum mannamótum et cetera.
Sömuleiðis í veizlum og gestaboðum
heyrist varla annað til skemmtunar
haft en þessi hégómlegi kvœðaþóttur,
sem Guð nóði.
Hér vil eg óminnt og umbeðið hafa
fyrir Guðs sakir (sem ó þeim síðasta
degi heimta vill skyn og reiknings-
skap fyrir hvert hégóma orð (Matt.
XII.), alla Guðs orðs þénara, alla guð-
hrœdda valdsmenn, alla fróma hús-
bœndur, að þeir styrki og hjólpi hér
til, að af mœtti leggjast þessi vondi
og ónytsamlegi kveðskapar þóttur,
en í staðinn inntakast og iðkast and-
legar vísur og kvœði, svo sem nú
er orðin vísa og plagsiður í Dan-
mörk, og annarsstaðar hjó frómum
guðhrœddum mönnum, hvar sem
maður kemur þar í gildi og gestaboð,
í erfiðis hús eða aðra verkstaði, þó
er oftast að heyra sólma og andlegar
vísur. Svo skrifar hinn helgi Jeróným-
us í Epist, að Marcellinam Viduam,
um það alþýðufólk, sem ó hans dög-
um var í Gyðingalandi, hjó þeirra
borg Betlehem, hvar eð hann lifði.
Hvar þú gengur hér (segir hann) um
engi eða akra, þó heyrir þú, að só
er plóginn dregur, hann syngur Alle-
lúja, sóðkornið sker, skemmtir sér við
einhverja andlega vísu, só í víngarði
129