Kirkjuritið - 01.06.1972, Side 62

Orðabelgur
NÓBELSSKÁLD PREDIKAR
Enn hefur broddur stungið oss,
kristna menn, um víða veröld. Oss
setti hljóða, er vér lásum hið átakan-
lega bréf Solzhenitsyns til patriark-
ans í Moskvu. — Og enn segjum
vér við sjálfa oss: ,,Er það þá sann-
leikur, að kristnir menn lifi einhvers
staðar við slíkar heljar þrengingar og
andlegt ofbeldi?" — Svarið höfum
vér fengið fyrir löngu, en það er
enn of fjarlœgt og óraunverulegt.
Hvað segjum vér þá? Hvað gerum
vér?
Vér biðjum vitanlega fyrir Solzh-
enitsyn. Það er hin fyrsta skylda.
Vér biðjum fyrir börnum hans, fyrir
öllum kristnum mönnum, sem þjást
með sama hœtti í landi hans, vér
biðjum fyrir patriarkanum og hinni
þöglu kirkju hans.
Og hvað fleira?
Það er allt í óvissu. Einhverjir
hljóta að taka til máls. Vér bíðum.
ÁSATRÚ —
OG HJÁLPARBEIÐNI ÍSLENZKS
BORGARA
Hverju máli skiptir einn sauður af
hundrað? — Það er sagt, að vér
séum komnir af Ásatrúarmönnum, ís-
lendingar, — mönnum, sem báru út
stúlkubörn, bœkluð börn og börn fá-
tœkra manna, settu ekki á vetur gam-
almenni og sjúka í hörðu ári, —
trúðu á blóðhefnd og afl þess sterk-
asta. Hans var rétturinn og valdiá-
Fyrir fáeinum árum var slíkt kalla^
fasismi, nazismi eða annað þaðan
af verra á Vesturlöndum. — Á þessU
Herrans ári, 1972, hefur verið stofno^
trúfélag Ásatrúarmanna á Islandi-
Um meira en þúsund kynslóðir höf-
um vér íslendingar vanizt þeirri hugs'
un, að mannslíf sé heilagt, að alHr
menn séu fœddir jafnir — og dey1
jafnir fyrir Guði frá þessa heims g03^'
um, — að blóðhefnd sé sprottin a
lœgstu og auðvirðilegustu hvötutn
izt
meðal manna. — Vér höfum van
við að kalla boðskapinn um Jesúi^
Krist fagnaðarerindi, — og þar me
telst sagan af hinum týnda sau
Vér höfum hrósað oss af þvÞ
ð
ð-
að
þrœlahald hafi horfið úr voru land'
fyrr en það hvarf með öðrum þi°^
um, — að vopnaburður hafi hér lagz
niður miklu fyrr en hjá nokkurri anr|
arri þjóð. Vér hrósuðum oss af an
legri menning, tungu vorri, bókum
og Ijóðum. Fagnandi gengum ver
sem frjáls og fullráða þjóð til banda
lags við aðrar þjóðir um verndun
mannréttinda, llfs og frelsis einsta
inga og þjóða. —Vér skrifuðum un
ir, því að þar voru kristnar hugsj°n '
Og hvað svo? — [ dag keppurnS
vér við aðrar þjóðir að gera banda
lag við valdrœningja og ofbel
seggi, sem vér vitum að virða 0
156