Kirkjuritið - 01.06.1972, Qupperneq 67

og erlendis
^NNISBLÖÐ
k^Í "• VATIKANÞING
Það
VQr Jóhannes XXIII. páfi, sem
j° a®' til þingsins þann 25.1. 1959
rce9u Benediktsklaustri „utan múr-
0|a a <_ helguðu heilögum Páli post-
^ • Jóhannes páfi andaðist meðan
l^ 'r^iuþinginu stóð, þann 3. júní
Hann hét fullu nafni Angelo
ví'UftePpi Roncalli- f- 25.11. 1881, var
aS9ður Prestsvígslu 13.7. 1904, þjón-
vic' sem herprestur 1915-1917, var
ge' aP°stolicus í Búlgariu 1925-1934,
' SQma embœtti í Tyrklandi og
ondi 1935—1944, og í Frakk-
'andi
’ 1945—1953. Kardínáli Feneyja
pTj ki°rinn páfi þann 28.10. 1958.
f0 VI., Sem enn er páfi, tók við
|0tnStU RirRiuþingsins að Jóhannesi
0ricl °9 hélt því áfram í sama
l9S?' Vatikanþing stóð frá 14.11.
Þátt u"1 ®1965. í þinginu tóku
°lskir ^ Um ^'1 2500 biskupar kaþ-
ar af jUr ^estum löndum heims. Marg-
rr'celg 7m stœrri kirkjudeildum mót-
heyrr.n ° °9 orþódoxra sendu á-
arfulItrúa til kirkjuþingsins.
A^cJrkrn’A
tírhr,^ ' Vatikanþings var ,,sam-
, arricetinn" .
romv. y — aggiornamento —
til a§ S U Rirkjunnar, fyrst og fremst
Páfa iq^Í0 f'^na. í þriðja hirðisbréfi
greinir frá markmiðunum.
1959
Afgreidd voru 16 meiri háttar þing-
skjöl af um það bil 70, sem bárust.
Stofnuð var biskupasynoda til aðstoð-
ar páfa við embœttisfœrslu hans. Sér-
hver biskup á aðild að biskupakolle-
gium í krafti vígslu sinnar.
Fyrsta Vatikanþing lagði mikla á-
herzlu á að skapa festu í kirkjunni,
með því að veita páfa vald svo mik-
ið, að nálgaðist einrœði. En II. Vati-
kanþing dreifir valdi og ábyrgð veru-
lega gegn um embœtti biskupanna.
Með því er dregið nokkuð úr einhliða
ítölskum áhrifum kuríunnar, það er
páfahirðar. En störf hennar voru að
miklu leyti í höndum ítalskra manna.
Veigamestu breytingar voru þessar:
1. Díakonat, þ.e. embœtti djákna,
er gert að sjálfstœðu embœtti.
Kvœntir menn, nokkuð við aldur,
geta gengið inn í djáknaembœtt-
ið og veitt fullgilda þjónustu.
Ákvœðinu um ókvœni presta er
hins vegar haldið óbreyttu í
rómversku kirkjunni.
2. Messuformið er endurskoðað og
gert nokkru einfaldara en það
var áður.
3. Áherzla er lögð á þátttöku leik-
manna í messunni.
4. Móðurmál má hagnýta í miklum
hluta messunnar. Fyrrum var lit-
urgían öll flutt á latínu, þótt
predikað vœri á móðurmáli.
161