Kirkjuritið - 01.06.1972, Blaðsíða 75

^CBr eru: Óttusöngur (Matutin), sem
uPphaf sitt á í h inni gömlu nœtur-
v°kuguðsþjónustu og fyrirmynd henn-
Ur var páskavakan. Þess vegna ein-
ennist þessi tíð af meiri lestri úr
itningunni en aðrar tíðir. Óttusöngur
efri (Laudes) eða morgunsöngur, á
rot slna I hinum fornu morgunbœn-
Urn/ sem voru sambœnir og fengu
jj'ðar sess I helgihaldi safnaðanna.
^ 'ðmorgunstíð (Prima) var morgun-
®n einstaklingsins við upphaf vinnu
síðar munkanna. Dagmálatíð
erts), miðdagstíð (Sext) og nón (Non)
eru hinar gömlu bœnastundir ein-
^tc|klinga frá fyrstu tíð. Aftansöngur
esper) er samstœða við óttusöng
e ri °g fékk fastan sess í söfnuð
un-
Urri' °g það eru þessar tvœr höfuð-
sem mest áherzla var lögð á
tíðir
Q-f. •
Tlr siðbót og svo er enn.
^áttsöngur (Completorium) er síð-
°sta bœnastund dagsins, Hún var
Vrst og fremst œtluð klausturfólki og
l^eft í tíðahaldið af Benedikt frá
fQUrS'a' Þessi tíðagjörð hefir samt
9nað geysilegum vinsœldum meðal
0 naðarfólks víðsvegar.
js ^nnar höfuðkafli bókarinnar nefn-
Vikubœnir (Ugens tidebonner). (
®Ssum kafla eru allir Davíðssálmar,
fi y ry-»
nar eða sálmar úr sálmabók,
i ar úr Ritningunni, víxlbœnir og
vjg ?. Ur' er fylgja vikudegi hverjum
inar mismunandi tíðir, sem œtla
lesnar verði.
ei ^kar tíðirnar átta að tölu eru þó
Urn ,n^'S nofa^ar ahar a sunnudög-
Se 1 þessari bók. Einn þeirra hymna,
Pé^* syn9ia skal, er sálmur Hallgríms
|^l^Urssonar „Vlst ertu Jesús kóngur
°9 nefnist á dönsku „Jesus i
Kongeglans du staar", þýddur af
Harald Vilstrup, sem jafnframt hefir
þýtt marga af hinum sígildu latn-
esku hymnum. Sálmur Hallgrlms er
settur sem aftansöngshymni á sunnu-
dögum og einnig er hann œtlaður
sem inngöngusálmur, processionsang.
Þriðji og fjórði hlutinn eru tíða-
gjörð kirkjuársins. Þar eru gefnir til
kynna þeir sálmar Davíðs, er tilheyra
sunnudögum, helgidögum öðrum og
hátíðum, ásamt minningardögum,
postula, píslarvotta og á ártíðardög-
um, sömuleiðis textaraðir.
Fimmti hlutinn er Saltarinn og önn-
ur bibliuljóð (Cantica) og að síðustu
er svo leiðbeining um lestur og atferli.
Dansk Tidebog er mjög vel útgefin
og frágangur allur til fyrirmyndar.
Það er gífurleg vinna, sem lögð hefir
verið I þessa bók. Þetta er ný útgáfa.
Hin fyrri er uppseld og það eitt sýnir,
að þörf er fyrir slíka bók sem þessa.
Árið 1964 birtist grein I Kirkens Ver-
den nr. 8 eftir Svend Borregaard, sem
nefndist „Tidebon". Þar er nokkuð
greint frá upphafi tlðasöngsins I Dan-
mörku. Hann skrifar m.a.: ,,. . . Árið
1929 gaf Teologisk Oratorium út I
fyrsta skipti Saltarann, prentaðan á
þann veg, að hœgt var að lesa hann
sem vlxllestur eða syngja á sama
hátt með hinum forna gregorssöng,
sem sérstaklega er œtlaður óbundnu
máli (prosasang).
Árið 1931 setti Johannes Bruun
saman og þýddi þrjár tíðir: Óttusöng
efri, Laudes, miðdagstið, Sext, og
náttsönginn, Completorium. Þýðingin
miðaði við, að hœgt vœri að syngja
tíðagjörðina með gregorslögum á
„Kyrrðardögum" I Helsingor, sem
169